Çocukluğumuz büyümeyi beklemekle geçti, büyüdük şimdi çocukluğun hasretiyle geçiyor ömrümüz..
[ Güven Taşdemir ]
Kişilere ve olaylara bakışımızda yalnızca kendimizi ilgilendiren, hatta işimize gelen kısımlara odaklanıp, şartların sığlığı ve zorluğundan şikayet ede ede üzerimizde bir illüzyon hırkası ile yok olmamaya gayretle ve bir mucizeyi beklemekle geçiyor ömrümüz.
Ömrümüz boşu boşuna, anlaşılmayı beklemekle geçiyor olabilir mi?
