Ömrümüz beklemekle geçiyor, gelmeyecek olanı beklemekle
Ben kapıda beklemeyi bırakıyorum. Gelecek olan zile basar açarız kapıyı.
"Beklemekle geçiyor ömrümüz Ömür Hanım. Sahi bahar gelmedi mi oraya? Pencere önü teyzeleri çıkmadı mı sokaklara?Kalbinin sesini duymadın mı daha? Ben mi? Beni sorarsan, ben kendimi kitaplara verdim Ömür Hanım.İnsanların gürültüsünü susturamadım ama filtre taktım..."
Çocukluğumuz büyümeyi beklemekle geçti, büyüdük şimdi çocukluğun hasretiyle geçiyor ömrümüz..
[ Güven Taşdemir ]
Kişilere ve olaylara bakışımızda yalnızca kendimizi ilgilendiren, hatta işimize gelen kısımlara odaklanıp, şartların sığlığı ve zorluğundan şikayet ede ede üzerimizde bir illüzyon hırkası ile yok olmamaya gayretle ve bir mucizeyi beklemekle geçiyor ömrümüz.
Ömrümüz boşu boşuna, anlaşılmayı beklemekle geçiyor olabilir mi?
