Üniversite hayatı hemen her şeyiyle kıymetlidir ama bu yollardan geçenlerin tasdik edeceği üzere mezûniyet ile birlikte gelen boşluk hissi çok ağırdır. Bir yetişkin olarak hayata atılmak, dış dünyânın nizamından kendine yer koparabilmek, iş güç peşinde koşup kendi yağında kavrulabilmek, ana babadan bağımsızlığını koparmak... Say say bitmeyecek bir
Karakterlerinin Japon edebiyatının mühim sîmalarından esinlenerek tasarlandığını öğrendikten sonra almaya karar verdiğim bu polisiye türündeki manga; okuma sürecimin ilk aşamasında bana umduğum semereyi vermedi, çünkü Japon edebiyatıyla olan münâsebetim kısır kelimesi ile nitelendirilebilecek hâlde. Üstelik mâlûmum olan kısmında bahsi geçen
Eleştirirler diye ödün kopuyor! O çok sevdiğin şarkılarına laf gelsin istemiyorsun! Ama ister övsünler ister çamura atsınlar ancak değerlendirildiğin zaman kıymetin açığa çıkar.
Leon 2 sâyesinde tanışmıştım. Katmanlı çizimlerinin tekrar incelenmeyi hak edecek derecede güçlü ve başarılı olduğunu görmüştüm. Ancak îtiraf etmem gerekir ki kitabın postmodern bakış açısından ötürü epey yorulmuştum: İnsanın en nârin hislerinden biri olan umut, Hakk'ın rahmetine kavuşmuş, şâşaalı düzen çürüyüp kurtlanmıştı.