Dizdim bir bir
Nasıl dizdi önüme bir bir
Artık tesiri kalmamış gibi bir his
Adında bitmeyen bir yudum yorgunluk, hiç geçmeyecek gibi ruhum bana ölü gibi.
Dinmedi sessizlik, nedir ki çığlık atmak ?
Anlaşılmak belki en derinden anlatamamak
Nasıl bir uçurum bu nasıl bir Deniz kıyısı derin ve keskin
Olmadı olmayacak yarınların beklentisi içinde neler öldü
Kaç kişi kaldı kaldı mı ki ?
Zaman, akmadan bir geriye al desem. neler değişirdi bir bilsen. Duygu sarılı sanki, yüreğim intiharda
Körüm en çok bana, merhametten yoksunum acıma kalmadı çocukluğuma. Yaralı bir Ceylan var ortada saran kalmadı yaratandan başka gemi kayıp, liman görünmedi ufukta. Kayıp ve yanlız kaldım. Mahzun ve hüzün kokusu havada
Mutluluğun pençesi belki bir sonra ki yaprakta, kapama umut baki kala.
ÜÇ FİDANA …
MAHUR BESTE
şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
o mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız
gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
o mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız
bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
gittiler akşam olmadan ortalık karardı
bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra
sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
geceler uzar hazırlık sonbahara
Attila İlhan
Delikanlım!
İyi bak yıldızlara, onları belki bir daha göremezsin.
Belki bir daha
Yıldızların ışığında
Kollarını ufuklar gibi açıp geremezsin…
Delikanlım!
Sen ki, ya bir köşe başında
Kan sızarak kaşından gebereceksin,
Ya da bir darağacında can vereceksin.
İyi bak yıldızlara
Onları göremezsin belki bir daha…
Nazım Hikmet Ran
Deniz Gezmiş
"Sen benimle oynuyordun. Benden nefret ediyordun. Çünkü sevgin nefrete dönüşmüştü. Hatta belki bir çeşit intikam alıyordun benden. Ben farkındaydım. Buna rağmen seni sevmeye devam ediyordum hala da ediyorum. Ben, sana hak vermeye çalışıyordum, veriyordum da. Oysa senin çektiğin acılardan belki daha da fazlasını ben de çekmiştim. Sen beni,
O zamanlar geçti. Ya da belki de geçen benim, çünkü zaman durağandır. Bir gün bunu anlayacaksın.
José Mauro de Vasconcelos
Bir gün her şey tersine dönebilir.
Belki de o gün bugündür.
Herkes derin bir uçuruma doğru hızla ilerlerken,
elbette geride kalmak aslında bir kurtuluştur.
Kaza yapacak gemiye yetişememek mesela, bahtsızlık değil elbette mükâfattır.
Belki geride kaldık; ama nelerden korunduk böylece, Allah'a
ayandır.🕊️
Susmak birşeylerin anlatımıysa
Şüphesiz en anlamlı şeydir
Uzak dağ yalnızlığını anlatmak
Ürpertse de bir şairi her zaman
İnsanın en görkemli yanı yaşamak
Ve susmak belki de
İkisi de sevgiler kadar anlamlı
Susmak birşeylerin anlatımıysa
Şüphesiz en iyi anlatıcıdır..
Ahmet Telli
bitmiyor, sadece bazen belki güneşli bir günde veya kalabalık bir gecede geçtiğini sanıyorsun ama geçmiyor esasında. alışıyorsun zamanla. asla bitmiyor.
Belki bir kitabın aynı sayfasında ağlamışızdır.
İşte bu haberimiz olmadığı halde
dünyanın en güzel karşılaşması olabilir.
İnsan en çok da bir şeyler değişir umuduyla çırpınıp yorulduğuna yanıyormuş..
Yolun sonu bu muydu? Ben bunun için mi bu kadar umudumu büyüttüm?? Ben bitti dediğimde bitmezdi elbet vardır belki başka bir yol..
Diyebilseydim
Anladım diyemem ki! Suçluyum
Belki ben anlatamadım sana kendimi
Tutuştum, yandım da yokluğunda her gece
Yine gözyaşlarımla söndürdüm kalbimi
Her gün her dakika seni özlerdim
Bitmezdi kederim senin yanında bile
Susardım, gözlerime baktığın zaman
Mermer bir heykelin çaresizliğiyle
Oysa neler düşünürdüm sen yokken
Sana kavuşunca neler söylemek