Not defterimde ne zaman yazdığımı bilmediğim bir yazı daha buldum:)
Zaferi, ölünce kutlanan bir savaştır yaşamak...
Ben zaferin sevinç çığlıklarını duyar gibi olmaya başladım, sanırım sonumuzun başlangıcı geliyor. Güneş doğmak üzere, karanlıklar yavaş yavaş aydınlanacak gibi...
Anlatmak istediklerimi biriktiriyorum, belki birisi çıkar da ölene saygı adı altında bizi anlamaya çalışır diye -bilirim, kimse bizi
bu masalın kahramanı benim
ufuklarım acıyor
serpileceğim yerler dikene dönmüş
batıyor da batıyor
kanırtıyor içlerimi, en içerimi
küflenmiş sızıları akıtıyor
çocuk bedenimle döktüğüm gözyaşları
kendimi aşmaya çalışırken
en kötüsü seninle karşılaşmak oldu
daha da büyürüm
açılır ve ulaşırım sandım sana
yanılgılar denizinde boğuldum bi süre
sonra bir gözü bantlı gerçek
Mektuplarını bütün kitaplardan daha çok seviyorum .
Fiziksel bir şey, sana mektup yazarken parmaklarımda sana olan aşkımı hissedebiliyorum. Kişinin birine olan sevgisini sadece kafasında değil, bedeninin yaşayan herhangi bir parçasında hissetmesi ne müthiş bir şey. Yazmak, öpüşmek kadar güzel değil, hatta biraz yavan, yalnız ve hüzünlü; ama hiçbir
BABAMIN ODASI...
-Ne işimiz var anne bu mahallede? Neden cevap vermiyorsun?Neden bu binada durdun?
-Hiçbir şey sorma,sadece gel.
(Anne kız bir binadan içeri girerler ve bir dairenin önünde dururlar, anne anahtarla dairenin kapısını açar ve içeri girerler)
-Anne bu evde kimin, neden anahtarı var sende?
-Satın aldım, bize ait artık bu ev.
-Seni anlamıyorum anne.
Gönül Bostanı - Garib Çoban
Kendini bilen insan, başkalarının övgü veya sövgülerine itibar etmez.
Duyduklarından ne mahzun olur ne de mağrur.
Söyleyenler kendin bilmez bilenler zaten söylemez.
Çünkü kendisinin aslında neye müstehâk olduğunu herkesten daha iyi bilir.
Yaşama sevincini kaybedenler arasında canımın cananını arar dururum.
Bu bilgi, böylece ona bir ruh dinginliği,
Sahibine Ulaşamayan Vedanın Mecbur Kalmış Çığlıkları
Maral, adını denizlerin ortasında bir başına, güzelliğini kimsenin farkedemediği bir deniz kızından almış gibi duran ve her bir konuşmamızda biricikliğinden sadece beni faydalandıran en sevdiğim, en değerlimin adıdır. Kelimelerimi zulalayıp ona doğru saçtığım, yüzünün güldüğü ya da gülmesi gerektiği her yerde var olmaya çalıştığım kişidir Maral.
SaNa ve SeNi YaZıYoRuM Bu GeCe.
Sana ve seni yazıyorum bu gece. Hep benim hakimda düsündüklerini bilmek istiyorum diyordun ya insallah kendimi ifade edebilirim ...
İnsan kendinden baskasını cok sever mi ? Ask, öyle birsey ki sevdirir. Hayatta bir cizgi vardır cizginin sag tarafı mutluluk sol tarafı hüzündür. İnsanlar genelde cizgidirler, duygularını dengeler. Ne hüzün ne