Dünyalık Olmadığıma Dair Deliler
Ben başkayım ben insan değilim
Nasıl olur o diyecek olursanız
Siz eğlenmek için didinirsiniz
Ben eğlenmekten kaçınırım sonrada herkes tatile gitmek ister hayatın sefasını sonuna kadar çıkarmak ister ben ise toprağımı kendi ellerimle kazmak isterim, ne bileyim işte hep ölmek isterim insan ölümden kaçar ben ölüme kaçarım, ben bu dünyaya doğdum ama bu dünya benim değil bu dünyaya kaybolmuş başka bir dünyaya açılan kapının anahtarıyım.
Hiç kimsenin kimseyi kırmadığı bir dünya istiyorum bu dünya buna göre değil
Herkesin karnı tok olsun istiyorum bu dünya buna göre değil
Herkesin kış mevsiminde başını koyacak bir yuvası soğuklarda giyecek bir mantosu olsun isterim bu dünya buna göre değil
dünyada bana göre değil
Savaş çıkar pastanın dilimleri gibi ayrılmış pastanın bir kıtası olan ülkede diğer dilimler kendisinden lokma alınmadığı takdirde umursamazlar diğer dilimi, birileri ağlarken birileri kahkahanın cümbüşüyle ağlayanların hakkına girer
Ben bu dünyaya ait değilim belkide ben uzaylıyım siz hepiniz insansınız
Belkide siz uzaylı ben insanım
Bilmiyorum ne ihsanım
Küçüklükten beri ölmek istiyorum herkese normal gelen şeylere alışamıyorum bir iki kişi sohbet edince yandaki masada sessiz kalana acıyorum
Hiç bir zaman alışamadım dünyaya herkes kadının etine düşkün, ben kadının kalbini ruhuna, narin fıskiye gibi ferahlatıcı sözcüklerine tutkuluyum
Herkes kısa zevk veren döllün peşinde
Ben ölümün takibinde.
Caddeden sokaklara doğru sesler elendi,
Pencereler kapandı, kapılar sürmelendi.
Bir kömür dumanıyle tütsülendi akşamlar,
Gurbete düşmüşlerin başına çöktü damlar…
Son yolcunun gömüldü yolda son adımları,
Bekçi sert bir vuruşla kırdı kaldırımları.
Mezarda ölü gibi yalnız kaldım odamda:
Yanan alnım duvarda, sönen gözlerim camda,
Yuvamı çiçekledim, sen bir meleksin diye,
Yollarını bekledim görüneceksin diye.
Senin için kandiller tutuştu kendisinden,
Resmine sürme çektim kandillerin isinden.
Saksıda incilendi yapraklar senin için,
Söylendi gelmez diye uzaklar senin için…
Saatler saatleri vurdu çelik sesiyle,
Saatler son gecemin geçti cenazesiyle,
Nihayet ben ağlarken toprağın yüzü güldü,
Sokaklardan caddeye doğru sesler döküldü…
Sen sevilmediğin için ağlarken, ben seni sevdiğim için ağladım. Adalet bunun neresinde?