Cuma'nın hutbesi bu kadar!
İstanbul 'dayken babam peygamberden kalan mirası görmeye gidecekti...
Ben haca bile gitmem bu şartlarda....
İşim olmaz dedim...
Seni bilmem baba dedim...
Bu beni bağlar beni ilgilendirir dedim...
Ancak bana tepeden aşağı kaya çekeceksin de...
Onu yaparım...
Senin dinin sana benim dinim bana...
Herkes işine baksın...
aptal mıyım yoksa aşıkmı bilmem ama bildiğim tek bişey var o da sensin mahfuzum. ben sadece seni sevdim seni bildim
Sessiz loş karanlık sokaktan geçerken yalnızlığın ne demek olduğunu anlarsın…
Bir pragmatiktir gidiyor.
Anlayamadım ben bu insanları!
Ne dertsizliktir bu!
Kıskanıyor muyum ne!
Bilmem kaç şafak göz kapaklarımda yağmur eksik olmadı.
Yürüdüm, yürüdüm de yolun sonunu göremedim.
Adını anamıyorun ama işte içimde bir tek o eksik.
Ne tuhaf bir
Daha imanlı, daha iyi kalpli, daha takvalı, daha günahsız ve daha müslüman olduğum anlamına gelmiyor bazı yakarışlarım. Ben yalnızca kalbime Allah’ı hatırlatmaya , hatalarımdan dönmeye, yine ve yine işlediğim günahlardan tövbe etmeye çabalıyorum. Allah kabul eder mi bilmem, ama ben ona gitmeye çabalıyorum. Bazen onunla konuşmaya bile utansam da mükemmel olmak için yaratılmadığımızı hatırlıyorum ve onun mükemmelliğinde huzur bulmaya çalışıyorum.
the smallest man who ever lived.
bir yerlerde, küçük bir kız çocuğu için, yaşayan en alçak adam olmak nasıl hissettiriyor? seni geri istemiyorum. -sadece bazen. alçalmış anlarda- sadece bilmem gerek. özlemiyorum. sadece bilmek istiyorum. amaç neydi? aklında ne vardı? biliyorum. soruyorum. bu kadar basit miydi? bir erkeğin ulaşabilmesi gereken hiçbir kritere sahip olamamak nasıl hissettiriyor? sakın seni geri istediğimi düşünme. -sadece asla. hiçbir zaman- taşlanmış unutuluşumda ufalanıyorum artık. gittikçe küçülüyorum. hiçbir şeyinim. çünkü yaşayan en alçak adamın bir şeyi olmayı hak etmiyorum. senin günahların için ölebilecekken içten içe öldüm ben. sen, yaptığın ve yapmamanı istediğim şeylerden ibaretsin. seni unuturum ama asla affetmem. şimdiye kadar yaşamış en alçak adam.
Mustafa Kemal Atatürk'ün Söylediği 75 Söz | Atatürk Sözleri ve Anlamları
Cumhuriyetimizin kurucusu, başöğretmenimiz Mustafa Kemal Atatürk, yaşam şekli ve üstlendiği görevleri gereği çok yönlü bir liderdi. Verdiği demeçler, söylediği sözler, aktardıkları ve daha nicesi hayatın her alanında önemli tavsiye, fikirler ve sözleri içeriyor. Spor,
TEMBELLİK VE DEĞERSİZLİK
İnsanlar olarak baya tembel olmuşuz. Yerinden kalkıp hareket edenimiz, eli iş tutanımız, ekmek kazanmak için emek verenimiz pek yok. Birkaç cümle konuşanımız, muhabbet edenimiz desen onlar da az sayıdadır. Herkeste bir sessizlik, bir başını kuma sokma hâli hâkim olmuş. Kimse kimseye karışmamak için bin takla atmaktadır. Herkes günü kurtarma
youtu.be/ft98GLh8Yo8?si=...
Neşet Ertaş. Bilmem neden
Bu kitap bana çocukluğumu, beraber okuduğumuz ortaokul zamanımızı hatırlatacak. Seninle uyuduğumuz zamanları korktuğunda seninle uyuyum dediğin o günleri, okuldan kaçışımızı daha neleri, o günlere dönmeyi çok isterdim, korktuğun da gel kardeşim ben yanındayım demeyi, izlediğimiz korku filmlerini ve senin hâlâ korkman alt tarafı film olduğu halde.
Keşke yine çocuk olsak o günlere dönebilsek🌼🌼
TAŞLARA VURAN ACI
Hatice, dedim. Ben Leyla’yım, dedi.
Ürperdim. Yol kayboldu. Ay sustu.
Rüzgâr bütün yapraklardan çekildi.
Yalnızlık işte, dedim.
Yok, dedi, sevmek arzusu.
Bir tek ölüler yalnızdır.
Bir daha ürperdim. Gülümsedi.
Su gülümsedi. Kedi kalbime yürüdü.
İnsanlar, dedim, konuşmuyor, dinlemiyor
Herkes bir top pıtrak ötekinin ağzında.
Korku, dedi.
Ben konuşturan sendin
İlk kez görmüştüm seni
Ama sen bundan bi habersin
Nasıl söylenir bilmem
Yar’a düştüm
Ama sen bi habersin
ta aklı ermezden beri ayrılıklarla sınanan biri olarak;
olması gerekenlerin (!), "ben varım"cıların, çağırmadan gelenlerin, apansız gidenlerin, yokuşa sürenlerin ardından yalnızlıktan başka hakikat bilmedim, bilmem.
hayvanatın kusursuz düzenine, şu koca dünyada yer edinebilmişliğine hayretle bakar; kendi sığmazlığıma acırım.
Çü Mahmud'dur benim Şeyhim nişanı
Cihanda Gavsı Azam oldu Şanı
Ben Ondan Ğayrı bilmem bu Cihanı
Feda ettim bu varı cismü ve Canı
Feda kıl varını Hakka gidelim
Cemale Ba Kemale Seyr idelim
"Çocuğun mu var, derdin var!" diye hayıflandı kadın.. "Daha başından aldınız o çocuğu! Onu kabullendin ki sana diğer çocuklara da sabredebilme, bakabilme; güneş misali yuvaya doğma ilmi yüklendi içinize.." diye bir ses fısıldadı yan tarafından. " Kaç yasındasın" diye sordu yaşlıca olan "21" diye