Nerde benim gönlü okşayan o sesim ?
Nerde benim hakikate dayanmış o gözlerim ?
Eşikte beklerim diye şikayet edermiş dilim,
Ne acı ki ben bittim ve beni yitirdim.
Hüznün kucağında bir selamı beklerdim,
Dünyanın merkezinde affedilmeyi dilerdim.
Nerde benim göğe açılmış ellerim ?
Ne acı ki ben bittim ve beni yitirdim.
Bir ney sesi vardı kulağımda bana yolu hatırlatırdı.
Gül vardı rüyalarımda Aşkı yaşatırdı,
Nerde benim şu hiçliğim diye yakarırım,
Ne acı ki ben bittim ve beni yitirdim.
Şimdi bir çare satırlardan sesleniyorum bana,
Bir fon eşliğinde yazıyorum sana,
İnşaAllah boşa gitmez bunca biçare laflarla,
Ne acı ki ben bittim ve beni yitirdim.
Sanki elimde eski bir ceket ile,
Belim bükülmüş nice günahlar ile,
Bir avuç dolu samimiyetsiz cümle ile,
Gidiyorum yolu tersine, bakmaz oldum hakikate.
Ne acı ki ben bittim ve beni yitirdim.