Sadece öptüm
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata kazandırdığını, basite indirgenmiş
Ahhh sen
Geceme sen düşünce,ortama çöken sessizliğin içinde sesinin tınısını işitmeye çalışırım. Elimdeki benim için seçtiğin kitapların içinden seni anlatan kelimeleri toplarken, senden daha önce duymadığım sözcükleri sanki bana defalarca söylemişsin gibi zihnimde döndürüp dururum;
Süt deyişin mesela, dudaklarından henüz süt kelimesinin döküldüğünü
Tutunamayanlar'da yer aldığı sanılan alıntılar.
Etrafta çok fazla sahte 
Oğuz Atay alıntısı olduğundan bu sahte alıntıları bir araya toplamak istemiştim ama daha önceden düşünüp yapan değerli okurlar olmuş.
Emeğe saygı açısından faydalandığım sayfanın bağlantısını bırakıyorum. absurdizi.com/hangisi-oguz-at...
Lütfen bu alıntıları kitaba ekleyip tahrif etmeyin
Svetlana Aleksiyeviç (2015 Nobel Konusmasi)
Nigâr Hacızade
Belaruslu gazeteci-yazar Svetlana Aleksiyeviç, savaşı, şahidin anlatma yükümlülüğünü, edebiyatını, ömrü boyunca yanı başında olan sesleri anlatıyor.
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine: Svetlana Aleksiyeviç’in Nobel Edebiyat Ödülü
Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Belaruslu yazar Svetlana Aleksiyeviç, 7 Aralık’ta ödül
Sevgili 1k ailem;
Yine bir filmle beraberiz. Forrest Gump; bu filmi uzun zamandır izlemek istemiştim ama doğrusunu söylemek gerekirse üşengeçliğim bu yıl fazlasıyla üzerimde olduğu için sürekli erteledim. Dün gece yarısında aklıma düştü ve izledim. Ana karakteri Forrest yeşil yol filminde de bulunduğu ve onu gerçekten özlediğim için daha çok severek izledim. Forrest karakterini o kadar çok sevdim ki, doğallığını, bazen bazı şeyleri anlamamasını, zeki olduğunu düşünmeseler de bir o kadar becerikli olmasını ve benim için en önemlisi; sevmeyi gerçekten bilmesini. Jenny için aynı şeyleri söyleyemeyeceğim sadece öldüğünde sevdim onu çünkü üzüldüm. Forrestin ordu arkadaşı beni çok güldürdü ama hayalini gerçekleştirememesi üzdü:/ Ama koca yürekli Forrest bunu da layıkıyla yerine gerçekleştirdi. Teğmen Dan' ı da çok sevdim. Ama dinleyicileri hiç sevmedim sondaki yaşlı teyze dışında ben orada olsaydım meraktan hiçbir yere kıpırdamazdım heralde. Neyse çok sevdiğim duygulandığım ama en çokta güldüğüm bir film oldu. Yorumları bekliyorum:)
İnsan unutandır ve unutulmaya mecbur olandır…
Çocukken şöyle dua ederdim Tanrı’ya:
Tanrım bana hiç erimeyen,
Kırmızı bir bonbon şekeri yolla.
Eski tül perdelerden gelinlik biçerdik
Kardeşimle kendimize durmadan,
Olmayan çayları,
Olmayan fincanlardan içerdik.
Olmayan kapıları açardık,
Olmayan ziller çaldığında.
Siyah papyonlu olurdu mutlaka
Resim defterimizdeki damat.
Yedi günde yarattığımız