b612
@berfaksoy
iki ileri bir geri gitmemiz gereken şu dünyada; latife edebilmek için insan insana değil artık, yalnızca kitaplar olsun.
Dünya
26 Kasım 1999
15 okur puanı
Mart 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Zaman, yaşamın kendisidir.
Ve yaşamın yeri yürektir.
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
282 syf.
·
Puan vermedi
·
392 günde okudu
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Olmadığınız bir şeyi olmayı hedeflerseniz başarısızlığa mahkumsunuz. Kendiniz olmayı hedefleyin. Kendiniz gibi bakmayı davranmayı ve düşünmeyi hedefleyin. Kendinize en sadık versiyonunuz olmayı hedefleyin. Kendiniz olma haline kucak açın. Kendinizi onaylayın. Sevin. Bunun için çok çalışın. İnsanlar sizi küçümsediğinde ve sizinle alay ettiğinde onlara kulak asmayın dedikodu çoğu zaman üstü örtük bir kıskançlıkılır. Oyalanmayın direnme gücünüzü koruyun yüzmeye devam edin.
Sayfa 92 - domingoKitabı okudu
Hangi dalın gittiği yolu seçersek seçelim, yine çürümüş o ağacız. Ben hayatta çok şey olmak istedim. İstemediğim şey yoktu. Ama hayatınız çürümüşse, siz ne yaparsanız yapın yine çürümüş kalacak rutubet her şeyi baştan sona çürütür…
Sayfa 111 - domingoKitabı okudu
tek bir şeyi farklı yapmak çoğu zaman her şeyi farklı yapmaktır.
Sayfa 110 - domingoKitabı okudu
Yaşamadığımız onca hayatı düşünmek, insanı delirtebilir.
Sayfa 110 - domingoKitabı okudu
“Her şeyi bir arada yaşamamız. Dümdüz bir çizgide. Ama resmin tamamı bu değil. Çünkü hayat yalnızca yaptıklarımızdan değil, yapamadıklarımızdan da oluşur. Ve yaşadığımız her an… bir çeşit dönemeçtir.”
Toprağa ekilmiş bir ağaç tohumu gibi.
Sayfa 109 - domingoKitabı okudu
Benim burda ne işim var? "diye düşündüğünüz oldu mu hiç? Bir labirentin içindeymişsiniz ve kaybolduğunuzdan emin işiniz de, her bir dönemeci kendiniz yarattığınız için bu tamamıyla sizin suçunuzmuş gibi hissettiğiniz? Üstelik dışarı çıkmanızı sağlayacak birçok yol olduğunu da biliyorsunuz çünkü labirentten çıkmayı başarmış, dışarıda gülüşüp oynayan insanların seslerini duyuyorsunuz. Çalı çitlerin arasından arada bir görüyorsunuz onları. Yaprakları arasından gelip geçen şekiller halinde. Öyle mutlu görünüyorlar ki onlara değil, bu işi onlar gibi yapamadığınız için kendinize kızgınsınız. Oldu mu hiç? Yoksa bu labirentte kalan bir tek ben miyim?
Sayfa 59 - Domingo YayıneviKitabı okudu