Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Berfin Karakaya
Berfin Karakaya
@berfinkrky
Öğrenci
Psikoloji
İstanbul
216 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Sandığımızdan Daha Fazlası: Oyun
Yıllar yıllar önce Antik Mısır' daki arkadaşımla, beş yaşındaki ben aynı oyunları oynuyormuşuz meğer. Antik Roma' da çocukların saklambaç oynarken gözlerini yumduğu duvar, bizim mahallenin çocuklarının arkasına saklandığı duvarın aynısıymış.
Yaşlanmış halime buradan selamlar, sudoku ve çengel bulmaca çözdüğümü düşünüyorum. Ya da pişti de oynuyor olabilirim bilmiyorum.
Çocukların keyif almak için vaktini harcadığı, boş zaman aktivitesi olarak görülen oyunun aslında içinde neler neler barındırdığını görebilirsiniz. Kafa dağıtmaktan, az biraz dünyadan uzaklaşmaktan daha fazlası var içerisinde.
Kültür, popüler kültür, globalleşme, şehirleşme, toplum yapısı kavramlarına göz kırpıp oyunu nasıl şekillendirdiklerini okuyabilirsiniz.
Gerçekten ufkumu açan bir kitap oldu. Gerek araştırmalar gerekse teorilerilerle. İçerisindeki "Yetişkinlikte Oyun" bölümünü yazan ve makaleleri derleyen Duygu Hocam' a da selam olsun.
"Bir yetişkin daha önce de bir çocuktu, bir gençti. Bir daha asla bu ikisi olamayacak. Ama bu iki evrenin mirası olmadan da yapamayacak. Aslında, gerçek bir yetişkin olabilmek için kişinin biraz çocukluktaki oyun eğilimini biraz da gençlikteki oyunbazlığı canlandırmak zorunda olduğunu varsayıyorum." (Erikson, 1972; s. 158).
Spoiler içerir.
Gözlerini aç. Kuluçkanın içinden merhaba de dünyalılara (aynılarına). Yalnız olma, mutlu ol. Gözlerini kapat. Hayır bu bir rüya değil, bu bir şartlandırılma; evet evet, hipnopedya*
Kimlerdensin? Neyin nesisin? Yaşamın ne anlama geliyor? Peki, bunların bir önemi var mı?
Sen, topluma yarar sağlamak için varsın. Varlığının ve
21 Kasım 2017
"Sofie'nin Dünyası" adlı kitapta beni en çok etkileyen filozoftan bahsetmek istiyorum. Yazımın esin kaynağı Hume' dan.
O zamana kadar aklın ön planda olduğu rasyonalist filozofların dışında Hume'un "mantığımızdan çok duygularımızın bizi etkilediğini" savunması takdire şayan. Çünkü insan sadece aklıyla hareket etseydi vicdan, merhamet gibi konulardan söz edemezdik.
Spinoza kendimizi duygularımız ve izlenimlerimizden kurtarmalıyız, diyordu ancak bu şekilde mutlu olabiliriz. Lakin Hume bu sözlere karşılık şöyle diyebilirdi; duygularından kurtulamazsın, onlar seni etkiler, sevincini de üzüntünü de hissedersin. Ve eklerdi, izlenimler dış dünyanın doğrudan duyumsanmasıdır.
Hume' a göre insan bileşik tasavuurlar oluşturur. Tasavvurlar, izlenimlerin hatırlanmasıdır. Bir zinciri halkaları gibidir. Bu halkalar "peş peşe sahneye çıkan, görünüp kaybolan sonsuz bir çeşitlilik gösteren tiyatro gibidir." Zincir gibi tutunan -bileşik olan her şey- dağılmaya mahkumdur. Çok perdeli tiyatro oyununun kısacık bir repliğidir insan.
Doğa küçük bir çocuk için alışkanlık durumuna gelmediğinden uçan fillere şaşırmaz. Alışkanlık haline gelen doğa insanı köleleştirir. Hayal dünyasını gerçeklere açar.
Okur Takip Önerileri
Kitabımla tanışmam psikoloji hocam sayesinde oldu. İyi ki de oldu. 24 hikaye yoktu bu kitapta 24 yaşantı vardı. Ama nasıl olabilir ki diye sorup durdum. Sanki ütopik bir dünyaya girmiştim. Lakin öyle değil, hepsi yazarımızın hastaları. Gerçekliğin yüz kızartıcı, göz yaşartıcı, tebessümlü anlarına şahit oldum gözlerim dolarken. Bu kadar hissi nasıl mı yaşadım? Çünkü "romantik bir bilimin" kollarına attım kendimi.
Zihnimi okşayıp ona yeni bilgiler kattı bu kitap. Mekanik sözcükleri araştırdım, psikoloji sözlüğüme yenilerini ekledim, yeni hastalıklar öğrendim... Sacks'ın profesör olduğunu düşünürsek terminolojiyle çok da boğmamıştı okuru.Biraz zorladı, kabul. Ama zorlamasaydı başka kapıları nasıl tıklatabilirdim ki?
Binbir gece masalları, Bach'ın notaları,mühim makaleler ve yeri geldiğinde şiir dizeleri bilimle karışıp sözcüklere dökülmüştü, ışıltılı etkileyiciliğiyle.
Kitabı okuduça zihnimizin neler yapabileceğine bir bakın. Psikoloji ve nöroloji trenine binin, yolculuğun tadını çıkarın !
•Birazcık spoiler içerebilir ama alacağınız hazzı azaltmaz :)
Yr ülkesinden kocaman merhaba!
Sahi, hepimiz birer kaçık değil miyiz? Kitabın satırlarını okuyunca Deborah'tan çok da farkım olmadığını hissettim. "Tanrım, diye düşündü, eskiden dünyada nasılsam şuanda da öyleyim -içi yanardağ olan devinimsiz bir dağ."
Akıl hastanesinin soğuk duvarlarındaki sıcak gülüşleri duydum biliyor musunuz? Kitabın köşelerinde saklı, okuyunca dökülüyor bu sesler.
Rüzgar suratınızı yalar, kendinize gelirsiniz hani. Bu roman öyle bir etki bıraktı işte.
Genç kızımız Deborah'ın o küçücük "belki"ye sığınışı okudum. 'O' insanların; yıkmaya, yıpratmaya ne kadar hevesli olduklarını okudum. Tek bir kelimenin nasıl buzlar, yanardağlar, yalnızlıklar serüvenine yol açtığını okudum. Ona sımsıkı sarılmak istedim. Yr ülkesine sığınan kızın limanı olmak istedim.
Yr dilinde şöyle bir sözcük vardır, biz normalleri kast eder: atumai.
Atumailer,tökezlemelerine yol açacak aşırı tek bir adım atmazlar. Paket bağladıkları ip hiçbir zaman yarım santim bile kısa gelmez. Trafik ışıkları her zaman onlara uyumludur. Acı, yatağa uzanıp acı çekmeye hazır oldukları zaman ortaya çıkar, şaka da onları güldürmesi uygun olduğu zaman.
Şiircikle, mizahla harmanlanıp altı çizili cümleleriyle bana yoğun duygular yaşatan bu kitabı çok sevdim. Otobiyografik izler taşıması gerçekliğini daha da hissettirdi. Yr ülkesi kapılarını açtı. Bir hayal dünyası başka nasıl böyle gerçek olabilirdi ki?
