Hüzün Mevsimi
“geceyi çarmıha geriyorum kimseler tapmıyor
hüznümü ölçeğe vuruyorum yüreğime sığmıyor”
“Sanki yaşamım,bana ve başkalarına nasıl görünmüş olursa olsun ,aslında hep bir ‘keder senfonisi’ olmuş ,uyumlu biçimde birbirine bağlanan bölümlerden tek tek geçip sanatta tüm büyük temaların işlenişinde görülen kaçınılmazlıkla finale ulaşmış gibi.”
“Acı çekmek bizim varoluş yolumuzdur,çünkü var olduğumuzun bilincine varmamız için tek yoldur;geçmişte çektiğimiz acıların anısı ise kimliğimizin sürekliliğinin garantisi,kanıtı olarak gereklidir bizim için.Neşenin anısıyla aramdaki uçurum,şu anda neşeyle aramdaki uçurum kadar derindir.Beraberken hayatımız dışarıdan sanıldığı gibi zevk,sefahat ve kahkahadan ibaret olsaydı,bir tek anını bile anımsayamazdım.”
Okur Takip Önerileri
‘Sanatta sağlam yer gerçekdışı şey,hayatta inançlı bir gerçeklik gerektirir.’
Sayfa 13
‘Ben ona aşıktım; çünkü sularıma eğildiğinde,onun gözlerinde sularımın yansımasını görürdüm’
Sayfa 11
İnsan ölmek için yaratıldı korkuya inanma,
Ateşe inanma, suya, havaya inanma,
Aşk bile ölüyor aşka inanma.
Bir ceket al üstüne,
Bir geyiği düşle, bir ağacı hatırla,
İnsan düşmek için yaratıldı, kuşlara da inanma.
Sen sıkı sarıl kalbime dünya sandığın yer değil,
Sandığın yer değil en güzel yerin,
En güzel yerinde değiliz biz bu şiirin.
Irmak Eriş
‘
Eskiden hep giderken olsam derdim
Bilmediğim oraları özlerdim
Nedir dönerken,nedir akşam
Bilmezdim,bilmeden gülerdim.
Başka,hep başka bir yerde olsam
O gelir beni bulur derdim.
İçinde neler olup olmadığını düşünmeden,
Evlerin,evlerin arasından geçip giderdim.’
89 syf.
·
Puan vermedi
