"Ana" dedim.
"Hı" dedi.
"Ben İstanbul'a gidiyorum."
"Temelli mi?"
"Bilmiyorum. Burada adam olamadık nasıl olsa, tuttuğumuz elimizde kaldı. Babam iyi, eh abim de ilerletti sanatını..."
Anam içini çekerek ;
"Oğlum burada gözümüzün önünde dutsan bi iş" dedi.
"Yok ana, gidecem" dedim, "belki okurum da oralarda."
"Babana dedin mi?"
"Sen de!.."
Sabahleyin babam ağlamaklı baktı yüzüme:
"Var git oğlum, biz bi bok olamadık, bari sen ol! Amma gene gel memleketine, unutma buraları!..
Sayfa 295
