Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Fantastik görünümlü başarısız romans
Korkunç bir kitapla daha geldim. Son zamanlarda bu kadar negatif salmak istemesem de maalesef kötü kitaplar üst üste geldi. Madde madde eleştirilerimi yazacağım, bu arada kitapta yarıdan sonrasını atlayıp sona geldim çünkü dayanamadım.
1) Yazım ve cringelik. Bir kere edebi olarak yazım çok idarelikti, ancak ortalamaya yakın yani öyle edebi bir
Aşağılık kompleksi olan ana karakterlerle büyük bir sorunum yok ama kendisinde bu kompleksin olma ihtimalini bile düşünmeyen karakterlerle sorunum var. Güçlü kadın karakter yazmak isterken onlara erkeksi özellikler yüklemeyi lütfen bırakalım. Bir başka kadını aşağılarken zevk alan bir kadın karakteri okurken nasıl beğenebilirim ki? Kai'nin kitabı olduğunu düşünerek başladığım bu kitapta iki şey okudum. Damon'ın geçmişi ve Nikova Banks'ın Kai ve kendini istismar eden ailesi arasında seçim yaparken sürekli ailesini seçmesini. Karakter gelişimi denilen şeye de asla ulaşamadı. Michael "bir dahaki sefere onun karakterine iftira atmak istediğinde aynaya bak. göreceğin tek şey, kendi nefretin ve kıskançlığın olacak." dediğinde o kadar haklıydı ki Nikova'nın Erika Fane'i kıskanmasından daha kötü olan tek şey ise kendisini ondan üstün görmesiydi. Ben Erika değilim beni korkutmak kolay değil derken Kai'yi maskesiyle görünce hemen korkuyoruma bağladı. Bu kitapta iyi bulduğum şey giriş bölümünde Erika ve Kai sahnesi ve ardından gelen Michael'in bunu öğrenip üstü kapalı Kai'yi tehdit etmesiydi, sadece üçünüzü okusaydım keşke.
Sharr’dan döndükten sonra hikayenin bitebileceğini düşünebilirsiniz ama hayır. Her şey parçalanıyor ve evet krallıkları bazı yönlerden kurtardılar ama tamamen değil. Bunu yapabilecekler mi, yapamayacaklar mı? Başarılarsa bunun bedeli ne olacak?
Kitap hakkında ne diyeceğimi bilmiyorum. Ateşin peşinde kitabına bayılmıştım bu kitapta bir o kadar
Serinin 3. kitabında artık herseyin izlediğim dizinden bağımsız bambaşka olduğuna emin oldum. Kitapta geçen olayların diziyle hiç bir alakası yok. Bu beni biraz hayal kırıklığına uğratırken bir yandan da bambaşka bir hayal dünyasına girmiş olmanın mutluluğunu yaşattı. Kitap içerisindeki olayların gerçek dünya ve kurulan küre dünyaları fazlasıyla kafa karışıklığına neden oldu. Kitsune ikizlerin varlığı beni tamamiyle şaşırttı Shinichi ve Misao itici ikiz kardeşler her şeyin altından çıkıyor olmaları Damon bile melekmiş dedirtti. Caroline bu kadar gıcık bir karakter olarak görmemiştim ama artık nefret ettiğim bi karakter oldu. Kayıp olan Stefan ve onu arayış macerasının nasıl geçeceğini merak ediyorum.
Turgenyev’in kendi çağına göre çok daha ileri bir yazar olduğuna çok iyi bir kanıt bu kitap. Cümleler, 150 yıl önce değil de sanki dün yazılmış gibi akıcı, özenli, taze.
İki farklı hikaye; hemcinslerinden çok ayrı, hatta aykırı iki kadın. Biri, daha önce tek bir duygu hissetmemiş, hep annesinin dogmalarına inanıp mantığına güvenmiş bir kadın. Diğeri, yetiştirilme tarzından ötürü vahşi, uçarı, ne hissederse onu yapıp düşünmeden konuşan bir kadın. Ve bu kadına aşık iki; belki de dört erkek. İtiraf etmem gerekirse, iki hikayeyi de birbirleriyle kıyaslayamıyorum bile. İkisi de kısa fakat insanın ruhuna dokunan hikayelerdi. Turgenyev’in kaleminden etkilenmemin imkansız olduğunu düşünüyorum.
Faust adlı öykü aynı zamanda Goathe’nin Faust’unun üstüne kurulu. Okumaya henüz fırsatım olmadığı için utandım açıkçası; sanırım onu okuyup bu öyküye geri dönersem daha da sarsılırım.
Çerez. Fakat çerez gibi hafife alınacak bir kitap olduğunu sanmıyorum. Turgenyev’in ikilemi işte.
Ba-yıl-dım. Cümlelerin üstünü kapatsanız ve “Hangi yazara ait?” diye sorsanız hiç teklemeden bilirdim Can Gürses romanı olduğunu. Bu denki kendine has dili olan yazarları okumayı çok seviyorum.
Uzunca bir zamana yayılan bu hikayede kendimden de çok şey buldum. Kitaptaki ilişkiyi gerçek dışı, abartı bulanlar olmuş ama size kötü bir haber: Hayatta bu tür ilişkiler var, size çok uzak gelse bile. Zaten kitapları da bu yüzden okumuyor muyuz, belki hiç karşılaşmayacağımız türden insanların hayatlarına bir bakıp çıkmak için?
