...ama bunlar beni hiçbir zaman, benim kendi imgeme benzetemediler.
Sayfa 9 - (:Kitabı okudu
Bin Dokuz Yüzlerin Başında Berlin'de Çocukluk'ta "bir şehirde, ormanda kaybolur gibi kaybolma"nın eğitim gerektirdiğini söyler. "Bir meydanın farkına varabilmek için," der Moskova Günlüğü'nde, "insanın oraya dört ayrı yönden yaklaşması, hatta orayı dört ayrı yönde terk etmesi gerekir."
Sayfa 12 - Walter Benjamin | 'şehrin döküntülerini biriktiren paçavra toplayıcısına olan bağlılığında,'Kitabı okudu
.. Merak, Mavisakal’ın karısı gibi, bu rüyanın odacığına giriyordu. Ve daha konuşurken dehşetle farkına varıyordum: O rüyayı asla ele vermemeliydim.
Sayfa 72
Zaten, yolculuklarda garip olan şuydu:
Vardıkları uzak dünya her seferinde yabancı bir dünya ve bu dünyanın içimde uyandırdığı hasret her seferinde insanı bilinmeze ayartan bir hasret değil, zaman zaman daha hafif bir hasret olarak hissedilen sıla hasreti oluyordu daha çok.
Sayfa 18 - Ama bu belki de, her şeyin üzerine yumuşak yumuşak düşen havagazı ışığının eseri.Kitabı okudu
Bir sırrı bütün gün kendime saklamışım: son geceki rüyayı. Bu rüyada bir hortlak görmüştüm. Hortlağın bir şeylerle uğraştığı yer hiç de kolay kolay tasvir edebileceğim gibi değildi. Gene de, benim tanıdığım, ne var ki ulaşamadığım bir yerle benzerliği vardı. Annemin, babamın yattığı odaydı burası; rengi atmış, mor, arkasında annemin sabahlıklarının asılı olduğu bir kadife perdenin örttüğü bir köşe. Perdenin arkasındaki karanlık, sonu bulunur gibi değildi: Bu köşe, annemin çamaşır dolabı biçiminde önümde açılan o aydınlık cennetin şöhreti kötüye çıkmış karşı kutbuydu…
Sayfa 72
Çocukluğumda eski ve yeni Batı'nın tutsağıydım. Kabilem o zamanlar bu iki semti, katılık ve benlik duygusundan oluşan ve bu duyguları, kendi tımarı olarak gördüğü bir gettoya dönüştüren bir tutumla mesken edinmişti. Bu mülk sahipleri mahallesinde kapalı kalmıştım, dünyada başka türlü bir şeyin de olabileceğini bilmeden.
Sayfa 78 - İçimizdeki Anadolu ile dışımızdaki Batı'nın harmanı?Kitabı okudu