Gece
Ben
Ve
Sen
Her şey bilindik
Yakınken uzak
Uzakken uzak
Biz, ayrı kalmaya azimliydik
Biten denilen
Giden denilen
Her saçmalığa
Canlı şahittik
Lami cimi yok
Bu aşkı bitirmede, en hünerliydik
Gece
Sen
Ve
Ben
Aşkı oynarken
Ne çok rezildik!
09.01.2018
Yalnız olmaktan nefret ediyorum. Keseli hayvanlar gibi, bir başkasının derisinin altında yaşamak isterdim. Emniyette olmayı, sıcak, bakılıp gözetiliyor olmayı, havadan, hatta yaşamdan daha çok istiyorum...
Öğrenecek çok şeyim vardı. Yaşadığım güçlüklerin birçoğunun başlangıcı çocukluğuma dek gidiyordu. Yine de bu noktada bırakamazdım. Nasıl
Kuran-ı Kerim hakkında kapsamlı, ilmi ya da ayrıntılı bir inceleme yapabilecek değilim, sadece belki de Kuran’ı yaşama ve anlama yolunda aynı yolun yolcuları ile hasbihal edip, okuma sürecinde düşündüklerimi paylaşmak niyetim.
Kuran-ı Kerim rehberliğinde yaşamaya başladığı ilk yıllarda; her inanan müslümanın kendince Kuran ayetlerini tefekkür
Bir kaç ay oldu
Sesin çıkmadı
Mevsim kış oldu
Yüzün açmadı
Sessiz sedasız
Büyüdü yangın
Bu katliamın faili meçhul!
Yangın hiç sönmedi
Sen hiç gelmedin…
Bir yokluğun var ki, nasıl anlatsam?
En zayıf anımda, yoksun be kaptan
Zihnimde fikirler, dönsem dolaşsam
Vardığım sonuçlar yoksun, be kaptan!
Sustun, seslenişin kulaklarımda
Bir boşluk oluştu, kaldı yanımda
Her defa devleşip, anılarımda
Sensizlik, her yanı sardı be kaptan!
Hasret nedir bilmez, seni bilmeyen
Muhabbet edip de, bir çay