Güneş tenine çarpıyorsa güzel, pencere karşında açılıyorsa. Su akıyorsa dudaklarına, tuz ekmeğinde güzel. Renkler giydiklerinde, saçların değiyorsa denize işte ancak öyle güzel. Üzerinden geçtiğin yollar farkında değil ama kenarında açan çiçekler sana hürmet ederler. Görmezsin. Elbette görmezsin bulutlarda seni bekleyenleri, yağmur yağacak bir şehre gitmeni isterler. Bilmezsin. Nasıl bilmezsin ellerine değen eşyanın bahtiyar hissini. Bozuk saat çalışmaz mı, solmuş çiçekler can bulmaz mı, ömrü uzamaz mı kırıldı kırılacak ağacın dalları. Kocaman bir okyanus, derinliği bilinmez. Bilinir mi sanıyorsun gözlerinin içinde görünenler. Bir tek sesin duyulur, sesinde güneşlenmek, sesinle mehtabı karşımda bilmek ve elbette soluğun içinde saatlerce yüzmek; İşte, bu dünyayı yaşanır eden birkaç gerçek.
Yıldızı kaymadan ölür mü insan...
Ölmeden bir insan yıldızı kayar mı?
Söner ışıkları, kainatı ıssızın.
Son ümit yitmeden, insan cayar mı?
Yıldızlar düşer mi fecir olmadan?
Gider ya bazen insan, güneş doğmadan.
Gider ansızın.
YAPTIKLARIMIZDAN DEĞİL, YAPAMADİKLARİMİZDAN PİSMAN OLURUZ....
MUTLAKA OKUYUN....
Okulun ilk günü, ilk derste profesörümüz, önce kendini tanıttı, sonra "Bu yıl, yepyeni bir öğrencimiz var. Çok ilginç biri bakalım bulabilecek misiniz" dedi.
Ayağa kalkıp etrafa bakmaya başlamıştım ki, yumuşak bir el omzuma dokundu.Döndüm.
Yüzü iyice kırışmış bir yaşlı hanımefendi, bana gülümseyerek bakıyordu.
