Küçük Prens'e bu kaçıncı kez başlayışım bilmiyorum. Fakat her seferinde yeni bir maceraya başlamak için elimi ne zaman raflara uzatsam, O'nu bir kez daha incelemeden, sayfalarında bir kez daha dolaşmadan edemiyorum. Küçük Prensle yolculuk yapmanın verdiği mutluluk, büyüklere birşeyleri anlatmanın verdiği zorluk ve hayata karşı tek bir pencereden bakmamamız gerektiği gerçekle bir kez daha karşılaşıyorum. Sanki her kitabın sonunda açıp bir kez daha Küçük Prens okumalıymışım, O'na uğramadan gidemezmişim gibi geliyor. Kitabın en başında "Bu kitabı bir büyüğe ithaf ettiğim için çocuklardan özür dilerim." diyor ya yazar, ben de bu kitabı okumayı , onlardan daha çok sevdiğim için çocuklardan özür diliyorum...
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}