"Sen yalın düşüncelere alışıksın sadece. Hayatın asıl tadı, gerçek tuzu olan ikinci dereceden bilinmeyen güzelliklerin farkında değilsin."
Hayatım, ciddiye alınmasını istediğim bir oyundu.
"Geleceğini bilince seni beklemek zor gelmiyor."
Okur Takip Önerileri
Umutsuzlukları onları paniğe kapılmaktan koruyordu, mutsuzluklarında bir huzur vardı.
Yaşadıkları şimdiki zamana karşı sabırsız, geçmişlerine düşman ve gelecekten yoksun bir halde, insana dair bir adalet ya da nefret duygusunun parmaklıklar arkasında yaşamaya mahkûm ettiği kişilere benziyorduk biz de.
Aslında felaketler ortak şeylerdir ama başa geldiğinde insan inanmakta güçlük çeker.
"Mutluluğun iyi edemediğini iyileştirecek ilaç yoktur."
Ben zannediyordum ki ömürlerimizin teknesini istediğimiz sahile götürmek için yalnız onun dümenini ele almak kâfidir... Şimdi anlıyorum ki değilmiş...
"Ben bilmek istiyorum, hayat gerçekten bir avuç yerde durmadan dönüp durmak, sonra da yaşlanıp ölüp gitmek mi, yoksa bu dünyada başka türlü yaşamak da mümkün mü?"
"Sana ne söyleyebilirim ki, saygıdeğer kişi? Olsa olsa kendini aramaya fazla verdiğini mi? Aramaktan bulma fırsatını bir türlü yakalayamayacağını mı?"
Hiçbir şey öğrenilemeyeceğini öğrenmek için hayli zaman harcadım ve harcıyorum hâlâ.
Önyargı, gurur, hesap; işte dünyayı bunlar yönetiyor. Davranış ilkesi olarak yalnızca akıl, gerçek ve duyguyu düstur edinen birinin toplumla neredeyse hiçbir ortak yönü bulunmaz. O hemen hemen bütün mutluluğunu kendinde aramalı ve bulmalıdır.
Çünkü artık yalnızca kendime benzeyenlerin hoşuna gitmek isteyenlerdenim.