“Cesaretin, eli tabancalı bir adam olduğunu sanmanı istemem. Mertlik, baştan bitik olduğunu bilip de çabalamak, olacakları göğüsleyebilmektir. Binde bir kazanırsın; ama kazandığın da olur...”
Aslında sevgiliyi değil, sevmeyi sever insan;
Ait olmayı, ondan kalan son acıyı ve özlemini,
Onu hatırlarken iyi kötü her anıyı sever,
Çünkü aşk; dramatik oldukça daha büyük,
Acı verdikçe daha bitik olur, çünkü insan ;
Ulaşmayı değil, yoldaki dikenleri sever...
Dünyanın mı yaşam enerjisi bitti, yoksa İnsanların nereye baksam herkes bir arayış içinde herkes mutluluğu yanlış kollarda yanlış kişilerde yanlış maceralarda arar olmuş... İçimizde manevi olanla sağlayamadığımız mutluluk bitince enerjiler bitik... Allah'ı bulmayan, içinde Allah olmayan helaller olmayan bir mutluluk mutluluk olabilir mi?