Günlük stres, iş ortamı, yoğun beklentiler, anlatmaya çalışmak, anlaşılmamak, hayal kırıklığı, hayal kurmanın verdiği yorgunluk, uykusuz geçen kabus dolu geceler, bitmeyen raporlar, tezler, sınav kağıtları, günlük rutin işler milim milim yüklendi omzuma ve şuan kilitlenmiş vaziyetteyim... Ne için, kim için, değer mi?.. Değmez iki günlük dünya; doğduk, büyüdük, öleceğiz... Hiçbir şey için, hiç kimse için değmez... Yük etmemek lazım hayatı omuzlarımıza, yoksa aniden çöküveriyor...