Her şeyin az ya da çok anlamını yitirdiği bir noktada, kendini akıntıya bırakıvermek, teslim olmak çekici geliyordu ona.
Hiçbir şey bizi görmeyen ya da bizim gördüğümüzü görmeyen, boş bakan iki gözden daha çok huzursuzluk verip kafamızı karıştıramaz.
Okur Takip Önerileri
Acaba biz, dünyamızdaki özgürlüğün bitişini izleyen martılar mıydık?
"Yaşamak için ne çok neden var! Balıkçı teknelerinin etrafında o rutin, sıkıcı dönüp dolaşmadan başka nedenler de var yaşamak için. Cehaletimizi kırabiliriz, becerilerimizi, yeteneklerimizi ve zekamızı kullanarak kendimizi bulabilir, kendimiz olabiliriz. En önemlisi, özgür olabiliriz! Uçmayı öğrenebiliriz!"
Doğa her şeyi bolca verir ve hiçbir şey kaybetmez, insan ise hepsini sahiplenerek her şeyi kaybeder.
Her ruh kendinden olanı çeker ve ona ait olmayan hiçbir şey ona gelmez.
İnsan düşüncelerinin efendisi, karakterinin kalıpçısı, kaderinin belirleyicisi ve şekillendiricisidir.
dünyayı yeniden düşünmektense kendimizi feda etmeyi tercih ediyoruz; bu dünyayı ancak harabelerin ortasında yeniden düşüneceğiz.
Bir şey yapmayan insanlar. Onlardan nefret ediyorum.
Sayfa 257
Onlardan nefret ediyorum. Eğitimsizden ve cahilden nefret ediyorum. Kendini beğenmişten ve sahteden nefret ediyorum. Kıskançtan ve kızgından nefret ediyorum. Kabadan, sıradandan ve alçaktan nefret ediyorum. Kalın kafalı ve küçük olmaktan utanç duymayan bütün kalın kafalı ve küçük insanlardan nefret ediyorum. G.P.’nin Yeni Kitle dediği insanlardan; arabaları, paraları, TV’leri, aptal bayağılıkları ve aptal, yaltakçı, burjuva bozuntusu sonradan görmelikleriyle bu yeni sınıftan nefret ediyorum.
Dürüstlüğü ve özgürlüğü ve eliaçıklığı seviyorum. Yaratmayı seviyorum; yapmayı seviyorum. Dolu dolu yaşamayı seviyorum; oturmayan, seyretmeyen, kopya çekmeyen ve yüreği ölmemiş olan her şeyi seviyorum.
Bu korkunç sessizlik.
Öylesine acımasız ki. Öylesine anlaşılmaz. Ne istiyor? Ne olacak?
Su beden için neyse, amaç da zihin için odur.