Elif Karadağ
@blueydwoman
"Ruhumun götürdüğü yere gidiyorum."
9 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Elif Karadağ tekrar paylaştı.
Nasibinde yoksa su bile boğazında kalır insanın.
Sayfa 218 - Timaş Yayınları, 1. BaskıKitabı okudu
Elif Karadağ tekrar paylaştı.
20 yaşında genç delikanlı otobüsün camından bakarken birden bağırdı.
-Baba; arabalar, arabaları görüyor musun, bizle geliyorlar.
Babası gülümsedi ve mutlulukla saçını okşadı.
Genç bir süre daha dışarıyı izledi ve sonra birden bağırdı.
-Bulutlar baba, bulutlar harika
Baba gülümseyerek oğlunu izledi.
-Baba ağaçlar dedi aniden delikanlı. Onlar hep geride kalıyor dedi.
Arkada oturan yaşlı adam, bu bağrışmalardan rahatsız olmuş olacak ki;
Babanın omzuna dokundu.
Beyefendi oğlunuzu iyi bir doktora götürmelisin. Problemi var herhalde.
Baba geriye dönerek "o zaten iyi bir doktordan geliyor. Oğlum doğuştan kördü ve ameliyat sonrası gözleri açıldı" dedi...
Herkesin bir hikayesi var. Ne çabuk yargılıyoruz insanları ve ne çabuk tanılar konuyoruz değil mi? O kadar hızlı kararlar veriyoruz ki insanların yaşadığı hikayeler bizim için pek önemli olmuyor.
Okur Takip Önerileri
Senden gitmenin hafifliğini tatmak yerine buruk bir özlem ile olamayacağını tatmayı daha çok isterdim. O hafiflik bunlardan daha ağır geliyor.
Geleceğe güçlü adımlar atmak istiyorsan, geçmişin üzerine çarşafları geçirip arkana bile bakmadan geleceğe yönelmen gerekir.
Uzak kalmak, kendinle başbaşa kalmak gerçek olmayan samimiyet, güven ve yüzlerle bir olmaktan kuşkusuz en iyisidir.
Bir karikatür misali kafamın içerisindeki tüm düşünceler tek seferde alınmadığı süreç bu kafa rahat olamayacak...