“kıyısından dahil olduğum hayattan kimselere çarpmadan geçtim. ruhum ellerimden kayıp gidiyor. tek sorun omuzlarıma bırakılan yükler. etten, kemikten; özden, tözden sıyrılıyorum. uçurumlardan düşüyor, usulca benliğimi terk ediyorum. geriye yalnızca sessizliğin boğucu yankısı kalıyor."
