Sevmek suskunluktu, sevmek kesin bir sessizlikti, sevmek uzaklıktı, sevmek dokunamamak, erişememek, sevişememekti.
Ya da yüzyıldır böyle öğretilmişti sevmek.
Murathan Mungan
Eylül Sonu
Günler kisaldi. Kanlica'nin ihtiyarlari
Bir bir hatirlamakta geçen sonbaharlari.
Yalniz bu semti sevmek için ömrümüz kisa...
Yazlar yavasça bitmese, günler kisalmasa...
Içtik bu nadir içki'yi yillarca kanmadik...
Bor böyle zevke tek bir ömür yetmiyor, yazik!
Ölmek kaderde var, bize ürküntü vermiyor;
Lakin vatandan ayrilisin istirabi zor.
Hiç dönmemek ölüm gecesinden bu sahile,
Bitmez bir özleyistir, ölümden biter bile.
Yahya Kemal Beyatlı.
Bugün en çok sevdiğim bir yazarın doğum günü.
Ve iyi ki doğmuş diyorum.
Çünkü, o hepimizin içimizdeki bir şeylerin tek kurtarıcısıydı.
Ne desem az.
Ama iyi ki doğmuşsun edebiyat adamı...
Kendisini şu alıntılarıyla anmak istiyorum.
Kadin sevmek demek yasamdan nefret etmek demektir! ... Insan güzel bir tenin altindaki çirkinligi görmemek için gözlerini kör etmeden bir kadini sevemez. Asik insan kendi gözlerini çikarmali, gerçeklerden feragat etmelidir. Benim için böyle bir gerçekdısı yasam, yasarken ölmek demektir!
-nietzsche ağladiğinda-
PİRAYE İÇİN YAZILMIŞ :
SAAT 21-22 ŞİİRLERİ
Ne güzel şey hatırlamak seni :
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken...
Alacakaranlığın bu kısacık anında, yalnız
bir insanın değil, tüm halkın duyduğu, süreksiz ve hüzünlü
bir şey hüküm sürerdi. Bana geline?;, ağlamak gelir
gibi sevmek gelirdi içimden. Bundan böyle uykumun
her saati yaşamımdan çalınacakmış gibi bir duygu uyanırdı
içimde... ereksiz arzu zamanından çalınacakmış gibi
yani. Palma meyhanesinin ve San Francisco manastırının
o titrek saatlerinde olduğu gibi, kımıltısızdım, gergindim,
dünyayı avuçlarımın içine koymak isteyen bu
uçsuz bucaksız coşku karşısında güçsüzdüm.
İyi biliyorum ki yanılıyorum, benimsenilmesi, tanınması
gereken sınırlar Vardır. Yaratırsa böyle yaratır insan.
Ama sevmenin sının yoktur ve ben her şeyi kucaklayabildikten
sonra, iyi sarılamasam da ne çıkar? Cenova’da
tüm bir sabah boyunca gülümsemelerini sevdiğim
kadınlar var. Bir daha görmeyeceğim artık onları, bundan
daha basit bir şey de olamaz kuşkusuz. Ama sözcükler
özlemimin alevini örtemeyecek. San Francisco manastırının
küçük kuyusu. Güvercin sürülerinin uçup gidişini
izlerdim orada, bu yüzden susuzluğumu unuturdum.
Ama susuzluğumun yeniden doğduğu bir an her
zaman gelirdi.
Albert Camus / Tersi ve Yüzü