Her koyun kendi bacağından asılır. Evet doğru, her koyun kendi bacağından asılır ama, koyun olduğu için... İnsanlar koyun değil ki... Hiçbir insan yalnız kendi bacağından asılmaz;
her asılanla biraz da biz asılırız,'her açla açız, her tutukluyla tutukluyuz. Mutluluk, başkaları mutsuzken, yalnızlıkla olmaz, toplulukla olur. Aç insanlar olduğunu bilirken, lokmalarım rahatlıkla boğazımdan geçmiyor; soğukta titreşenler varken, odamdaki sobamda ısınamıyorum.
“Tanrım ! Bana kitap dolu bir evle çiçek dolu bir bahçe ver !”
Ama nice gizlersek gizleyelim, hepimiz her yaşta yine çocuğuz; kimimiz elli yaşında bir çocuk, kimimiz yetmişinde bir çocuk... İyi ki bu çocukluklarımızdan bir küçümen parça içimizde gizli kalıyor. Yoksa büsbütün çekilmez olurduk...
Hepimizin kafasında, anılarında, hiç büyümeden, hiç yaşlanmadan, hep çocuk kalmış, kimisi silik, kimisi derin izleriyle canlı yüzler vardır.
Onun yaşamında benim yerim olduğunu hiç sanmam.
Yurdumda sürüp giden bozuk düzenin kökten değişmesi gerektiğine inanıyorum.
Ben sınıfımın yazarıyım, böyle olmak zorundayım, başka türlü olamam, elimden gelmez... Benim sınıfım emekçilerdir.
"Böyle gelmiş böyle gider" demekten çıkarı olan bütün sömürücüler, bütün aldatıcılar, ve aldatılanlar şunu iyi bilsinler ki: Böyle Gelmiş ama Böyle Gitmeyecek!
Biz iktidara karşı, iktidarın karşısında, kişiliğimizi zorla, söke söke kazandık.