Annesine duyduğu özlemle yazılmış duygu yüklü şiir karsılıyor okuru Başlarken 
Aziz Nesin'okumaya
Annemin anısına
Bütün anneler, annelerin en güzeli, Sen, en güzellerin güzeli.
Onüçünde evlendin, Onbeşinde beni doğurdun, Yirmialtı yaşındaydın, Yaşamadan öldün.
Sevgi taşan bu yüreği sana borçluyum.
Bir resmin bile yok bende,
Bu kitabı okumaya başladığım andan itibaren şu sözler geçti aklımdan:
"Benim hayatımı yargılamadan önce,
Benim ayakkabılarımı giy,
Ve benim geçtiğim yollardan, sokaklardan,
Dağ ve ovalardan geç...
Ancak ondan sonra beni yargılayabilirsin..."
Aziz Nesin çok yargılanmış bir yazar. Çoğunlukla da yargılamaya hakkı olmayanlar tarafından, yani yeterince tanımadan.
İçtenlikle yazılmış bir biyografi kitabı okumak insana çok şey katıyor. Sadece bir insanı değil, bir devri, hatıraları, tarihi de okuyorsunuz. Kişiliğinin, inançlarının nasıl ilmek ilmek örüldüğünü görüyorsunuz.
Beni özellikle çocukluk dönemi hatıraları çok duygulandırdı. Bu kadar ayrıntıyı nasıl hatırlayabildiğine şaştım. İyi ki de hatırlamış ve bize aktarmış.
Kitapta beni etkileyen bir bölümü de paylaşmak istiyorum. Soyadı kanunu çıktığında herkes kendisine bir soyadı seçiyor. Babası da Aziz Nesin'den bir soyadı seçmesini isteyince şöyle soruyor kendisine "nesin sen?" Ve Nesin soyadını seçiyor. Bunu çok anlamlı bulmuştum okuduğumda.
Bu kitap, insanı günlük tutmaya, hatıraları not etmeye ve ne yaşadığına dikkat etmeye teşvik eden bir kitap. Son söz olarak yıllar önce okuduğum, günlüklerden derlenmiş 
Oma dan bir alıntı bırakıyorum:
"Bu kitap bir davettir; kişisel bir tarih şuuru geliştirebilmek için anı yazmaya, hoşgörüye, önyargısızlığa ve herkesi kendini bulmaya, kendi- yalnızca kendi olmaya açık bir davet!"
Harry Potter ve Zümrüdüanka YoldaşlığıJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 202025,9bin okunma
