Drizzt Do'Urden. Avcı...
Bunca yılın ardından dönüp geriye baktığımda, böylesi bir varoluş altında katlandığım değişikliklere hayret ediyor, dehşete düşüyorum. Mantık sahibi her varlığın gerçek kimliğini belirleyen şey, o varlık ve diğerleri arasındaki dil ve iletişimdir. Bu bağlantı olmadan, kaybolmuştum. Menzoberranzan’ı terk ettiğimde, yaşamımı ilkelerime, gücümü boyun eğmez inançlarıma dayandırmaya kararlıydım. Ancak, Karanlık altında yalnız geçen sadece birkaç aydan sonra, hayatta kalışımın tek sebebi hayatta kalışım oldu. İçgüdülerle hareket eden bir yaratık olmuştum; hesaplı ve kurnaz, ancak düşünmeyen. Aklımı en son cinayetimi planlamak dışında kullanmaz olmuştum.
Beni Guenhwyvar kurtardı, sanırım. Beni sayısız canavarların pençelerinde mutlak bir ölümden çekip almış olan aynı dost, boşluktan gelen bir ölümden de kurtardı-belki daha az dramatik, ama daha az ölümcül değil. Kendimi, kedinin yanımda yürüdüğü o anlar için yaşarken buldum; sözcüklerimi duyacak bir başka canlı varlık varken. Sözcükler her ne kadar bozulmaya başlasalar da. Tüm diğer değerlere ek olarak, Guenhwyvar benim saatim oldu, çünkü kedinin Astral Alemden her gün yarım gün için gelebileceğini biliyordum.
Yaşamımın o bir çeyreğinin gerçekte ne kadar kritik olduğunu ancak çilem bittikten sonra fark ettim. Guenhwyvar olmadan, devam edecek azmi bulamazdım. Hayatta kalma gücünü asla koruyamazdım...