Voltaire
Roland Barthes’a göre mutlu yazarların sonuncusu Voltaire’dir (1694-1778).
Ama Voltaire aynı zamanda ilk postmodernlerden biriydi, çocukluğunda
sevilmemiş olmanın üstesinden gelememiş, kendini hayatı boyunca
öksüz hissetmiş, kendinden kaçmaya çalışmış, mutsuzluğa acı
bir alaycılıkla karşı koymuştu.
Hiç kurtulamadığı güvensizliğiyle gayri meşru
Şu zamanda ne kadar uzun sürerse bir iyilik hali, bende bir o kadar iyiyim işte. Üstüme yağan yağmuru, yüzüme vuran rüzgarı hissetmesen, inan haberim bile olmaz mevsimden. Yalan değil, çoğu zaman keyif almıyorum bu hayattan. Bir kaç defa, kaçıp gitmek de istemedim değil aslında. Ama yeni başlangıçları ve o bilindik sonları kaldırmaz artık diye yüreğim, vazgeçtim. Senin anlayacağın, bazı şeyler için fazlasıyla yorgun ve üşengecim. Ama gözlerim ne zaman deniz çekse ve bir bardak çayı içim, atıyorum kendimi maviliklere. Katlanılması zor boş muhabbetlerden, samimiyetini yitirmiş yüzlerden daha iyi geliyor bana, bu suskunluk, bu yalnızlık. İçimde tarifsiz bir ağırlık var. İster adına tükenmişlik de, ister karamsarlık. İster yorgunluk de, ister huzursuzluk. Bu aralar böyleyim işte.
Biliyorum sende çok tedirginsin. Biliyorum canım sende sürgündesin ve anlıyor gibiyim değil yaşıyorum karamsarlık denen coğrafyanın içinde bir insanım işte körüklere denk geliyorum. İyilikler sunarken de itliklerle boğuşuyorum. Sen beni hiç anlamadın belki ama. Olsun gözüm ben seni her daim anladım. Kışın soğuk odalarıma kitaplar serptim. Şiir dinlerken ısındım. Acı kahvem de hiç tükenmedi. Bir de ben hiç tükenmedim. Sana olan hislerim alevler içinde kaldı.
Ne sen eskisin ne ben.
Sen Leyla olmadın ben mecnunken. Sen diye hitap ederken doğaya haykırıyorum niye bu karamsarlık denen illet düşmüyor yakamdan.
Ben bu karamsar iç çekişlerimden ne zaman sıyrılırsam bilki sana olan hislerim de inancım ve sevgim sona erecek...
Ulas Bymbdk 🍂🍂🍂