Ne zaman beynime bir kurşun sıkmak istesem, o bu şarkıyı çalıyor! Ruhumdaki kargaşa ve karamsarlık dağılıyor ve ben yine özgürce nefes almaya başlıyorum.
Karamsarlık Nedir?
Karamsarlık dünyadan umudu ve rengi, hayattan pek çok şeyi eksilten bir bakış açısı veya tutumdur. Psikolojik terimlerle söylersek, birtakım depresif inançlardan kaynaklanan ve "hep kötü şeyler oluyor"dan "ama daha çok benim başıma geliyor"a kadar uzanan bir tür olumsuz düşünme tipidir ve son noktada şöyle bir şeye varabilir: "Galiba hepsi benim suçum." Karamsar karşılaştığı tek bir olayı alıp bir çırpı da onu "daima ve ebediyen"e çevirebilir ve buradan yola çıkarak kendisi ile ilgili, hiçbir işe yaramadığı ve daha fazla çabalamanın anlamsız olduğu şeklinde bir düşünüşe ulaşabilir.
Sayfa 30Kitabı okudu
Ne zaman beynime bir kurşun sıkmak istesem, o bu şarkıyı çalıyor! Ruhumdaki kargaşa ve karamsarlık dağılıyor ve ben yine özgürce nefes almaya başlıyorum.
Sayfa 36Kitabı okudu
Annem son derece kaygılı bir insandır. Ona göre her şey bir sorun kaynağıdır. Her şeyi karanlık görür. Sistematik karamsarlık onun ikinci doğasıdır. Ben küçükken ne zaman elime bir şey alsam "Dikkat, kıracaksın!" derdi. Bardağıma su koysam hemen bitmek bilmez "Dökeceksin!" ler işitirdim. Her şey için bu böyleydi. Bugün kendimden hiç emin değilsem, bunca kuşkum varsa, çocukluk yaşamamımı belirlemiş olan bu sözde felaket uyarılarının da etkisi vardır. Annemi suçlamak istemiyorum, herkesin ne olmaya çabaladıysa o olduğunu düşünüyorum, ama bazı şeyler biz istemesek de içimize işler.
Werther 'den Lotte'ye...
"Ne zaman beynime bir kurşun sıkmak istesem o bu şarkıyı çalıyor! Ruhumdaki kargaşa ve karamsarlık dağılıyor ve ben yine özgürce nefes almaya başlıyorum."
Sayfa 36 - Kitabın sonunu bildiğim için bu kısım beni yaraladı.Kitabı okuyor
Son Bahar
Sanki yaprak döken bir bahar geçiyor içimden sert ve hüzün dolu
Böyle olmaması gereken ne varsa tam ortasinda kalmış çaresiz yanlız hisseden bir adem kulu geçiyor bu dünyadan
Neden niçin olmazlar içinde karamsarlık var urkekliginde kahkaha atan insanlarla çevrili etrafında tebessüm etmeye çalışan bir adem kulu işte.
Yükseklik korkumun olması çok normal
Ben hep yüksekte kayboldum ki
Alçaklar açmaz beni
Gönlüm zirvelere ait
Yeryüzünü yukarıdan görmüşlüğüm epey çoktur
Bu minvalde cok uçurtma kırdığım olmuştur
Temaşa ettiğim zihnimde
Bir eskiz almam gerek
Yoksa unutmuşluğum çoktur
Unutmak istediğim ne varsa
Bulduğumu sandıklarım binbir emekle yolumu
Farklı ve değişik bir hikaye:)
Bitki sözlüklerinde rengi siyah olan çiçekler genellikle karamsar duyguları temsil eder; ancak karagül anlamı ile diğer bitkilerden bu konuda ayrılır. Çünkü siyah renkli olan bu gül, yeni bir sayfa açmayı ve hayata yepyeni umutlarla başlamayı temsil etmektedir. Çok narin ve nadide olan bir gül olduğu için anlamında karamsarlık barındırmaz.
Pek çok hikayede ve rivayette karagül çiçeği hikayesi aşıkları temsil etmektedir. Birbirini seven iki gencin aşkının simgesi olarak bilinir. Ayrıca civar köylerde yetişen büyüklerin anlatılarına göre karagül, çiftlerin sevgilerine atılan bir mühür olarak bilinir. Karasevda, tutkulu aşkı simgeleyen bir gül olarak tanıtılır. Nasıl ki karagül kendi toprağından başka bir yere gittiğinde yapısını bozup rengini kaybediyorsa; sevenlerden biri başkasına gittiğinde aşkını kaybeder diye anlatılır.
Hem yazılı hem de sözlü kaynaklarda geçen bir efsaneye göre; siyah gülün şöyle bir hikayesi var. Vaktinde karagül, şeytanın çiçeği olarak bilinirmiş ve bu çiçeğe kimse dokunmamalıymış. Ancak şehirde yaşayan genç bir kıza karagül madalyon olarak görünmüş. Kız da merak etmiş ve bu madalyona dokunmak istemiş. Kız madalyonu eline alıp sahibini aramaya başlayınca, çevre halkı kızı cadı ilan etmeye başlamış.
Kimsenin dokunamadığı bu madalyona dokunan kızı halk ne yazık ki öldürmeye çalışmış. Bunu duyan şeytan da kızın ölümüne dair topraklarda bir iz kalsın istemiş ve o günden sonra toprakta yetişen güllerin sadece siyah olmasını söylemiş. Rivayete göre bu efsane Halfeti’de yaşanmış. O günden sonra açan güller siyah rengiyle görenleri hayrete düşürmüş.