Sevginin Rengi
Ne zaman “bayram” dense
Gizli bir körük yelpazelenir yaram üstünde
Tozu gözümü yakar, közü yüreğimi
Bir yerde sevgiler ağlar benimle..
Küçücük bir çocuktum o zamanlar. Yedi veya sekiz yaşlarında. Kokusuna doyamadığım, sıcaklığını doyasıya içime sindiremediğim annemi kaybetmiştim. Saçımı okşayacak bir anam yoktu artık. Ne de sırtımı örtecek
Kûy-i Yâr’da Bir Mûrg
Şubat Ayı Öykü Etkinligi (Tema: Yeni Hayat)
İnsanlar uzaklaşıyor gözlerimden, yüreğimden, derimden, içimden... Ruhumda yalnızlıkların türküsünü söylüyor; üşüten, ürperten rüzgarlar. Yalnızlıklar boy boy, çeşit çeşit yanı başımda. Bir tek onlar terk etmiyor benliğimi…
Aynı yöne giden gemilerimiz ne çoktu tanıştığımızda. Aşkla dolu, hayaller,
Bu yalniz geceler bana sirdas
Bu yalnız geceler bana arkadaş
Dilimde dert şarkısı gözlerimde yaş
Ağlarım inlerim bitmez kederim
Ben böyle hayata hayat mı derim
Ne olur bahtıma bir güneş doğsa
Benimde sevecek bir yarim olsa
Ağlarım inlerim bitmez kederim
Ben böyle hayata hayat mı derim
Gündüzüm ayrı dert gecem bir başka
Ne kadar mutluydum ben düşmeden bu aşka
Ağlarım inlerim bitmez kederim
Ben böyle hayata hayat mı derim
Ne olur bahtıma bir güneş doğsa
Benimde sevecek bir yarim olsa
Ağlarım inlerim bitmez kederim
Ben böyle hayata hayat mı derim