Kitapların aşkı vardır onlara aşk ile bakarsan sana binbir sır verirler. Ben okuduğum her kitapta buna inandım her okuduğum kitapla sohbet ettim diledim ki, onlarla dost olayım mutlu mesut kitaplarla gülüp, gamlı dertli kitaplarla ağlayayım.
Onun bütün kitaplarını tek tek, olabildiğince çabuk okumayı istedim ve buna karar verdim. Bilmiyorum, belki de onun bildiği her şeyi öğrenince, onun dostluğuna layık olacağıma inandım.
Vaz geçtim, her şeyden herkesten.
Kendimi anlatmak kolay gibi görünsede,
İki mısraya sığmayacak kadar uzun yaşadım ben...
Bazı zamanlarım oldu,
Dibine kadar battım hayatın
Kimi zamanlarda arada kaldım
Mutluluklarımda olmuştur tabi, inkar etmiyorum...
Ne zamanki iyi niyetim saflıktan sayıldı,
Göz ucuyla bakıp, bir kenara ittim onları da.
Arkamı her döndüğümde beni sorgulama ihtiyacı duyan insanları ise kendi haline bıraktım.
İlahi adalet nasıl olsa gelip bulacaktır yerini
ben buna inandım...
Her hata yaptığımda,
Suçlayacak bir yüz aramadım mesela.
Kendime kızdım en çok, kendimle hesaplaştım.
Kendime kestim cezasını yaşadıklarımın.
Hiç kimseye değil...
Ve,
Geçte olsa duvar ördüm insanlarla arama,
Öyle bir ördüm ki hemde
Kimseler giremiyor içeri,
Bende çıkamıyorum zaten çıkmakta istemiyorum açıkçası...