Kendini anlama, insanın başkalarıyla birlikte kendi kaderini ve varlık tarzını anlamasıdır.
Sayfa 36Kitabı okudu
Fenomenolojik açıdan söylersek, yüz (vech, face) en temelde bir fenomendir yani insan bilincinin kendisine yöneldiği ve bu yönelme esnasında karşıdakinin anlam dünyasını belli bir muhteva olarak farketmeye başladığı bir farkındalık alanıdır. Buna bağlı olarak yüz, daha gerisine gidemediğimiz, ancak karşısında durabildiğimiz ve tam da bu sebeple kendisini anlanlı bulduğumuz yani kendi kurgularımıza indirgeyemediğimiz bir direnç noktasıdır. Bu bağlamda karşıdakinin yüzü, konuşanın yüzünün açığa çıkınasını yani konuşanın kendisini karşıdaki insan aracılığıyla farketmesini sağlar.
ahlâkî bilinç, aynı zamanda kendisini, kendi değer algılarını, kendi ahlâk ilkelerini sorgulayan bilinçtir. Zira kendisine açık olmayan bir bilincin başkasına açık bir ahlâkî bilince dönüşme şansı yoktur
Sayfa 125Kitabı okudu
Kur'an'ın anlamı, epistemolojinin bir konusu değildir. Aksine o, insan dünyası içinde tecelli eden, varlığını bu dünyanın açılmasıyla açığa çıkarmakta olan ve tek bir nesne ya da bilgiye indirgenemeyecek olan tarihsel hadise ya da tarihsel süreçtir
Sayfa 86Kitabı okudu
Dil, bizim sürgün alanımız olduğu için bizim gerçek yuvamızdır.
Sayfa 61Kitabı okudu
Sonuç olarak kendini anlamanın daha sahih olarak gerçekleşebilmesi için metinler-arasılık ilişkisini sürekli açık uçlu tutmak gerekmektedir. Bir diğer deyişle, kendini anlamanın daha iyi yolu, daha fazla ve birbirinden farklı açılara sahip metinlerle yüzleşmekten geçmektedir. Kendisini çok farklı açılardan anlayabilen bir insan metinlerin de tek bir perspektif içinde anlaşılamayacağını farkeden insandır
Sayfa 37Kitabı okudu
Hermenötik her şeyden önce varlıkların gizlendiği karanlıklara yönelme sanatıdır
Sayfa 8Kitabı okudu
Edebîlik ne söylendiğine değil, nasıl söylendiğine dair bir husustur.
Kelamcılar ve filozoflar farklı tarzlarda da olsa Kur' an metnini metafiziksel alanın keşfini teşvik eden ilahi kelam olarak ele aldıkları için onu hem edebiyatın kurgusal karakterinden ayrıştırmış hem de bizi felsefi ya da nazarî-cedelî düşüncenin Kur'an'ın işaret ettiği metafiziksel alana götüren karakterine güvenmeye çağırmışlardır.
Hermenötik tefsir, şerh ile aynı şey değildir. Hermenötik her şeyden önce varlıkların gizlendiği karanlıklara yönelme sanatıdır.
Klasik İslâm filozofları arasında kabul gören anlatıya göre, filozoflardan oluşan bir toplum ya da şehirde hukuk ve tip insanlarına gerek kalmayacaktır. Zira filozof, kâinattaki denge ya da uyumu kavramsal (ideal) düzeyde bilen ve buna uyum sağlayarak hep sağlıklı kalan kişidir. Bu yaklaşım, bir yönüyle, cennet tas
virlerinde ortaya çıkan ideal zihnî ve bedenî sağlık anlayışını çağrıştırmaktadır
Sayfa 130Kitabı okudu
Kuran böylece sadece kendi sözüyle değil, aynı zamanda kendisine inananların temsil ettiği kelimelerle konuşmaya başlar.
İslam düşüncesi, her şeyden önce varlığını ve anlamını Kur'an metnine refaransla kazandığı için, bu düşüncenin temel karakterini anlayabilmek ancak Kur'an metni ile İslam düşüncesi arasındaki temel bağlantıları olabildiğince açığa çıkarmakla mümkündür. Bu, İslam düşüncesinin farklı boyutlarını anlamanın ancak Kur'an vahyinin tarihsel süreç içinde kendisini açma tarzlarını ve imkanlarını irdelemekle söz konusu olabileceğini söylemenin bir başka şeklidir.
