Küçüklükten mi gelir yarayı açana sığınma isteğimiz…
Şöyle bir geçmişe gidelim çocukken annemiz kızdığında yine annemizin gözünün içine bakıp ondan gelecek en ufak sevgi kırıntısını beklerdik
Eğer öyleyse büyüdükçe bu iç güdümüz yok olmalı zira insanlar acımasız ve kötü…
Aşktan , sevgiden , ilgiden bu denli korkacağım aklımın ucundan geçmezdi. Her varlığın temel ihtiyacı olarak gördüğüm sevgi bu kadar sahte gelmemeliydi bana.
İçimdeki öldürdüğün tüm güzel duyguları geri kazanmak için ne kadar canım yanıyor bir bilsen…
Gizlice düşündüğüm, fark edilmesinden korktuğum hakikat sen miydin? Yoksa ben; hatırasızlığı, boşluğu, en ucuz şekilde, sırtımdan korkakça, hiçbir teşebbüste bulunmadan birdenbire atmak için yine hayal mi kuruyordum? Dedim ya işte bocalıyorum. Yeniden yaşamaya başlamak kolay mı?..
Eskiden annemle hareketli müzikler açıp dans ede ede temizlik yapardık şimdiyse arabesk müzik ile ikimiz de bir yerlere dalıp giderek temizlik yapıyoruz…
Dualarım da bile yer vermeyi bıraktım sana. Belki bilmezsin bunun önemini ama… Mutlu musun? Bir sürü anı içinde iki yabancı olmaya mahkum bıraktığın insanı gün gelir o anılar içinde deli gibi ararsın.