Bütün insanlar dünyaya en azından bir kitap yazabilmek için gelmiştir, başka bir şey için değil. İster sıradan ister çok özel olsun, önemi yok, yazmayan kişi yitik insandır, iz bırakamadan gelip geçer.
“Sen hiç üzülmez misin?” diye soruyor.
“Hayır, hep bir şeyler beni avutur.”
"İnsan düşünmeye başlayınca hayat sevilmeyecek bir şey oluyor.."
"En hüzünlü kitaplardan bile daha hüzünlü hayatlar vardır."
Diniyor mu sahiden?...
"Unutursunuz. Hayat böyle.
Zamanla her şey siliniyor.
Anılar köreliyor, acılar diniyor.."
Öyle derdi ..
"Her zaman gülerdi. Çocuk gibi neşeli ve
kaygısızdı. Meyveleri, çiçekleri, yıldızları, bulutları severdi.
Alacakaranlıkta balkona çıkıp gökyüzüne bakardı. Dünyanın hiçbir yerinde bizim şehrimizdeki kadar güzel günbatımları olmadığını iddia ederdi, dünyanın hiçbir yerinde gökyüzündeki renkler bu kadar parlak ve güzel değildir derdi."
Güzel izler bırakmak nasip olsun..
"Bütün insanlar dünyaya en azından bir kitap yazabilmek için gelmiştir, başka bir şey için değil. İster sıradan ister çok özel olsun, önemi yok, yazmayan kişi yitik insandır, iz bırakamadan gelip geçer..."
Sıcaklara çiçekler bile dayanamıyor..
""Yaz korkutucu. Ölümün en yakın olduğu zamandır yaz mevsimi.
Her şey kuruyor, boğuluyor, hareketsizleşiyor.."
"Ölenler ile gidenler arasındaki tek fark bu,
değil mi? Ölmeyenler geri döner."
"Evet, o romanları biliyorum.
Basıldığı kâğıtları bile daha değerli. Nerede o eski kitaplar?"
Hayatın tümüyle gereksiz olduğunu; anlamsızlık, aldanma, sonsuz acı demek olduğunu; aklın almayacağı kötülükte varolmayan bir Tanrı'nın icadı olduğunu söylüyorum ona.
Sayfa 366Kitabı okudu