"Büyüyünce ne olmak istiyorsun?"
"Büyük bir kütüphanenin sahibi."
Oğuzhan Güneş
- Annen var mı senin?
- Var tabiî.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
- Annen var mı senin?
- Var tabii.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
- Ben, dedi, boyacı olacağım.
- Annen var mı senin?
- Var tabiî.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
plajdaki aynadan etkileyici bir kısım
Annen var mı senin?
– Var tabiî.
– Ne iş yapar?
– Çamaşıra gidiyor.
– Sen ne olacaksın büyüyünce?
– Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
-Ben, dedi, boyacı olacağım.
Bir gün Ömer bin hattab (r.a)boşanmak isteyen bir adama şöyle dedi:
"Neden boşanmak istiyorsun?
Adam, "Çünkü artık onu sevmiyorum" diye yanıt verdi.
Bunun üzerine Ömer, "Her ev aşk üzerine mi yapılmalı?" diye cevap verir.
Peki ya sadakat ve takdir?
Ömer r.a şöyle devam ediyor: “Ey insanlar! Evlendiğimizde ona ciddi bir söz veriyoruz.
Bir kadın çocuk doğurur ve hamileliği boyunca zor zamanlar geçirir.
Daha sonra bebeği emzirir ve her gece çocukları hastalandıklarında veya bir şeye ihtiyaçları olduğunda onlarla ilgilenir.
Anne olmak için güzelliğini ve gençliğini feda eder.
Büyüyünce kocasının onu terk etmesi adil mi?
Evine ve ailesine hiç bakmamış olsaydı, vücuduna ve güzelliğine bakmak yerine, kocası şöyle derdi:
“Ne kadar kötü bir anne!
Dürüstlük ve sadakat nerede? Eşlerinize karşı davranışlarınız hakkında Allah'tan korkun."
Ben adam olmak istemiyorum ki
Annen var mı senin?
- Var tabiî.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce? - Ben mi? dedi. Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık. -Ben, dedi, boyacı olacağım.
- Ne boyacısı?
- Kundura boyacısı.
- Neden kundura boyacısı?
- Ya ne olayım? - Doktor ol, dedim. - Olmam, dedi. - Neden ?
- Olmam işte. - Neden ama? - Doktoru sevmem ki. - Olur mu ya? Bak, dedim. Doktor sevilmez olur mu ?
- Tabiî sevmem, dedi. Annem hasta oldu. Evimize geldi. Kumbaramızı kırdık. Bütün yirmi beşlikleri ona verdik. Sonra çeyrekler kaldı. Onlarla da reçeteyi yaptırdık. O da zorlan.
- Ama annen iyileşti.
- Annem iyileşti ama paramız gitti. İki gün, yemek yemedim ben.
- Peki, dedim, öğretmen ol. - Ben mektebe gitmiyorum ki. - Neden?
- Öğretmen beni dövüyor. - Neden?
- Yaramazlık ediyorum da ondan.
- Sen de yaramazlık yapma.
- Ben yaramazlık ne demek bilmiyorum ki.
- Öğretmenin yapma dediği şey, dedim.
- Belli olmuyor ki!.. Bir gün arkadaşımın biri “Çamaşırcının piçi” dedi. Ben de dövdüm onu. Öğretmen de beni dövdü. Ondan sonra hep çamaşırcının piçi diye çağırdılar. Hiç kimseyi dövmedim. Yaramazlıkmış diye. Bir kaç gün sonra yanımdaki arkadaşın iki kalemi vardı. Birini aldım. Hırsızsın sen diye dövdüler. Benim kalemim yoktu aldım. Sonra o da yaramazlıkmış, hem de çok fena bir şeymiş. Bir daha kimsenin kalemini almam dedim. Defterini aldım. Bu sefer hem dövdüler, hem mektepten kovdular.
- Çok fena yapmışsın.
- Fena yaptım. Ben adam olmak istemiyorum ki. - Ne olmak istiyorsun ya?
- Boyacı olacağım dedim ya.
(Sait Faik Abasıyanık)
"Okulda
'Büyüyünce ne olmak istiyorsun?'.
diye sordular. Bende 'Mutlu' yazdım.
Bana, 'ödevi anlamamıssın' dediler.
Ben de onlara 'siz hayatı, anlamassınız.
"dedim"
~J.Lennon~
-Annen var mı senin?
– Var tabiî.
– Ne iş yapar?
– Çamaşıra gidiyor.
– Annen var mı senin?
– Var tabiî.
– Ne iş yapar?
– Çamaşıra gidiyor.
– Sen ne olacaksın büyüyünce?
– Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.