Beyzanur Kansız
@byzaanurk
İstanbul Üniversitesi Sağlık Yönetimi’18
İstanbul
6 Nisan
10 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
375 syf.
·
Puan vermedi
Hayat devam ediyor. Başlangıcı, sonu, kemyah, nah-kem, bunalımları, sevinçleri önemsemeksizin, ağır, tozlu bir kervan gibi ilerliyor.
Sayfa 360Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“Aşkın en pürüzsüz göründüğü an, dertler bastırıverdi.”
Sayfa 254Kitabı okudu
İnsan her şeyi anlatamaz, zaten kelimeler de her şeyi anlatmaya yetmez…
Sayfa 51Kitabı okudu
Seni az tanıyorum… Az…
Sen de fark ettin mi? Az, dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi…
Bu yüzden, belki de, az çoktan fazladır. Belki de az, hayat ve ölüm kadardır! Belki de, seni az tanıyorum, demek, seni kendimden çok biliyorum, demektir. Bilmesem de, öğrenmek için her şeyi yaparım, demektir. Belki de az, her şey demektir. Ve belki de benim sana söyleyebileceğim tek şeydir…
Sayfa 349Kitabı okudu
Hep o hikaye yüzünden. Ama ne önemi vardı artık? Herkesin öyle bir hikayesi yok muydu? Başlayıp da bitiremediği. Çünkü kimsenin dinlemediği… İçene atmak, diye bir şey varken, anlatmaya ne gerek vardı?
Sayfa 285Kitabı okudu
Belki de hayat, yanlış anlayınca güzeldi. Sadece yanlış anlayınca. Ama her şeyi…
Sayfa 280Kitabı okudu
-“Kim kalbinden vazgeçecek kadar kendini bir şeye adayabilir ki?” - “Onu da göreceksiniz!” demişti bina. - “Ya hayatlarının anlamını bulamayanlar?”diye söze girmişti kızılderili “Onlar ne olacak” - “Onlar da, göğüslerinde bir et parçasıyla, canlı canlı çürüyecekler. Ve buna da, yaşamak demeye devam edecekler!”
Sayfa 251Kitabı okudu
… hücre hücre öldü ve gün gün yaşlandı. Çünkü derdi korku değil, korkuyu beklemekti. Ve korkuyu beklemek, korkudan beterdi. Bir zamanlar, birinin yazdığı gibi…
Sayfa 222Kitabı okudu
Oysa unutmak istiyordu. Unutmanın en kolay yolunu da anlatmak sanıyordu.
Sayfa 202Kitabı okudu
Ve herkes görünene aldanmaya hazırdı. Çünkü görünene aldanmak, hayatı dayanılır kılmanın ilk şartıydı…
Sayfa 173Kitabı okudu