Valideynlərə oğullarının səbəbsiz yerə öldüyünü söyləmək siyasətçilər üçün çətin idisə, valideynlərin bunu özlərinə etiraf etməsi daha əzablı, qurbanlar üçünsə daha ağır idi. Ayağını itirən əlil əsgər "Ayağımı özlərindən başqa heç kəsə xidmət etməyən siyasətçilərə inanacaq qədər axmaq olduğum üçün itirdim" deyə etiraf etmək əvəzinə "İtalyan millətinin şanlı tarixi üçün özümü fəda etdim!" deyərək özünə təsəlli verməyi üstün tutar.
Şirkət, pul və millət sadəcə təxəyyülümüzdə mövcuddur. Onları yaratmışıq ki, bizə xidmət etsinlər, nə üçün onların uğrunda öz həyatımızı qurban verməliyik?