Aramızda hayatta şikayet edilecek sıkıntılar dışında hiç bir şeyi görmeyen bir sürü insan var. Bu hayatın kusuru değil, bizim kusurumuzdur. Hayata bakış açımız yanlıştır, yaklaşımımız yanlıştır.
Hayat içeriden dışarıya güzel olmalıdır, sadece dışarıdan değil. Eğer sadece dışarıdan güzelse o zaman tehlikelidir, bunalımdır ve kendini aldatmaya dönüşür. Cehalet içimizde devam eder ve ahlak konusu olduğunda dışarıdan bir bekâret yemini eder ve içimizdeki arzuları taşırız. Cinsellik içimizde kalır, öfke içimizde kalır ve dışarıdan sessiz yüz ifadeleri alırız. İçimiz gözyaşları ile doluyken dışarı tebessümler dağıtırız…
Bu hayatı kandırmaktır.
İçimizde başkadır, dışarıda bambaşka biri oluruz.
Hayatta hiç bir şey kesin değildir. Hayat ne kadar yoğunsa her şey bir o kadar güvensizdir.
- Bir insan nehre düşse ya yüzer ya da süzülür. Yüzen kişi gayret sarf eder ama süzülen kişi gayret etmez.
İnsanlar değişmez sadece bambaşka bir insan olduklarını düşünürler. Sonra da bu yanılgı ve düşünce yapısını sürdürürler. Yoksa gerçektir tektir ve değişmez