"Ulan sen var ya," dedi hiç beklemediğim bir anda. "Her hatamın telafisisin, en büyük hata sen olsan bile."
Sayfa 170 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Kokusu zihnimin şehrinin kokusu oldu. Artık biri şehrime ayak bastığında onun kokusunu alacaktı, çünkü benim şehrim o kokuyordu.
Sayfa 169 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Etrafımızdan geçip giden insanların içinde kaç farklı hikaye gizliydi? Acaba şu an burada ikimiz kadar yaralı başka kimler vardı?
Sayfa 41 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
"Dipte yaşamak benim için sorun değildi ama çevremdekilerin dipte olduğumu görmesinden nefret ediyordum."
Kuş uçmaktan vazgeçse bile gökyüzü her zaman olduğu yerde duracak. Sen yeter ki vazgeçme.
Sayfa 166Kitabı okudu
Anılar eğer acı verici ise onlarla yaşamak zordu. Tıpkı ayakkabında bir çakıltaşı ile dolaşmak gibi. Boyutu ne kadar küçük olursa olsun, o kadar çok huzursuz ederdi ki seni, şaşırıp kalırdın.
Sayfa 187Kitabı okudu
“kehf’e baktım.
ben buraya aittim.”
Ruhumdan akıttığım kanı bedenden akıtsaydım, şu an bir mezarlık dolusu kurbanım olurdu
Kuyunun en dibini görmüş, tırnaklarını kuyunun nemli duvarlarına saplayıp köklerinden kırmış bir kızın, kuyunun dibindeki mağarayı fark edişini hikâyesiydi bu.
Sayfa 141Kitabı okudu
Senin istediğin karanlıktı ve sen karanlığı avuçladın. Karanlık artık senin avuçlarının içinde.
Sayfa 349 - Dokuz Yayınları
Hakim siyah.
Kalem kırıldı.
Bir adamın çocukluğunun müebbedine...
Sayfa 301Kitabı okudu
Ruhun ne kadar buzdansa, tenin o kadar kordan.
Sayfa 277Kitabı okudu
İçimde bir yerlerde, daima benimle olduğunu bildiğim, arada sırada bana sesini duyuran küçük bir kız çocuğu vardı, onun yaralı olduğunu biliyordum, benim güvenilir bir sığınak olmadığımı biliyordu. Yine de ona zarar vermiyordum. Yine de beni terk etmiyordu.
Sayfa 64Kitabı okudu
Bekleyen bir insan için bir dakikanın bile uzayıp, asırlara pay ediliyormuş gibi hissettirdiği zamanlar olurdu.
Sayfa 184 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu