bilmem ki
şimdi hangi meryem doğursun beni
hangi hecenin şahitliği dökülsün dilimden
kim şerh etsin kederimi
kim dövsün yarama merhem
Dilime dolanan beylik laflar
umuda dair her ne var ise
hazana uğrayacak
izahına
gücü yok dilimin !
zaten yetmez kelimelerim
bana yıkanmış heceler gerek
Okur Takip Önerileri
Meşgul bir insan için yaşamaktan daha değersiz bir şey yoktur, yine hiçbir şey bu durumu anlatmaktan daha zor değildir.
Yaşadığımız, yaşamın kısa bir bölümüdür. Dolayısıyla bu kısa aralık yaşam değil, sadece zamandır.
Hiçbir şeye zorlanmayacaksın, hiçbir şeyden yoksun kalmayacaksın; özgür, güvenli ve yaralanmamış olacaksın. Hiçbir şeyi boş yere denemeyeceksin, hiçbir şeyden alıkonulmayacaksın, her şey arzuladığın gibi olacak, aksi hiçbir şey olmayacak, ne fikrine ne de isteğine aykırı bir şey olacak.
Evrenin yapısından ötürü katlanılması gereken ne varsa, yüce bir ruhla karşılanmalı. Bu bizi bağlayan kutsal yükümlülüktür -kendisinden kaçmaya gücümüzün yetmediği ölümlü şeylere katlanmak ve onlardan rahatsız olmamak.
O halde kendi doğasıyla uyumlu olan ve başka hiçbir yolla elde edilemeyen yaşam mutludur.
Senin belagatini övenleri, servetinin peşinde koşanları, lütfun için dalkavukluk yapanları ve gücünü yüceltenleri görüyorsun ,değil mi ? Hepsi ya sana (şimdiden) düşmandır ya da -ki aynı hesaba gelir bir gün düşmanın olabilir. Ne kadar büyük bir kitle sana hayransa, o kadar büyük bir kitle seni çekemiyor demektir. Niçin gösterebileceğim değilde hissedebileceğim türde, işe yarayan iyi bir şey aramıyorum? İnsanların bakakaldığı, önünde durduğu ve şaşkınlıkla birbirlerine gösterdikleri, dışı parıldayan bu şeyler kendi içinde değersizdir.
Ruh için neyin iyi olduğunu ruhun kendisi bulsun.
Ancak bir rehberi değil, aksine farklı yönlere çağıran insanların gürültüsünü ve çığlığını izleyerek, amaçsızca dolaştığımız sürece, gece gündüz iyi bir zihin için uğraşıp didinsek bile, kısa yaşamımız hatalar içinde tükenip gidecektir.
Makam ve şöhret peşinde koşmak, yarını düşünürken bugünü kaybetmek, başka deyişle anı yaşayamamak yaşamı kısaltır.
İnsan, yaşamı ile ilgili olarak çoğunluğun tercihlerini örnek alma zorunluluğunu hissetmemeli, aklı temel almalı, akla karşı duran kalabalıktan kendini kurtarmalıdır.Kendi içine çekilip yaşamı felsefe yoluyla düşünmeye başlayan insan, çoğunluğun, yeryüzüne özgü, aslında hiçbir hiçbir değeri olmayan bir çok gereksiz şeye değer verdiğini, bu yüzden onlardaki dışsal unsurlara dayanan mutluluk görüntüsünün sahte ve geçici olduğunu anlayacaktır.
Yaşayan ya da ölmüş kişilerle her türlü benzerlik ancak bir rastlantı olabilir.
