Yine de sözcüklere dökemediğim, tanımlayamadığım bir hüsranla doluydum. Bu öyle bir şeydi ki kelimeler kifayetsizdi. Belki benden bile daha büyüktü. Belki tam aksine, ben o hüsranın içinde yaşıyordum. Tıpkı içinde kilitli kaldığım bir ev gibi.
Sayfa 48Kitabı okudu
İnsanların sevgisi neden hep teslim olmamızı ve boyun eğmemizi gerektiriyordu? Neden birbirimizi sahiplenme ihtiyacı duymadan sevemiyorduk?
Sayfa 230Kitabı okudu
Hayat bizim ne istediğimizi umursamazdı.
Sayfa 98Kitabı okudu
Yaşamını herkese emanet edersen, ihanet edenin çok olur.