Yine de mutluyum.Evet mutluyum.Yemin ederim, yemin ederim mutluyum.Bu dünyadaki tek mutluluğun gözlemlemek, gözetlemek, izlemek, kendini ve başkalarını irdelemek, büyük, biraz canımsı, biraz kanlı, kırpışmayan bir göz olmak olduğunu idrak ettim.
Efendimiz’in hayatını bülbülün tanıklığıyla anlatan bir kitabımsı roman, romanımsı siyer, canımsı kitap... Bülbülün “gülüm” diye bahsettiği bir kutlu Nebi... Gülümün ilk ağlayışını okuduğumda dolan gözler, baştan sona duygu seli... Ve canımı çok acıtan sonuncu yani kırkıncı şarkısı bülbülün.. Okumaya içimin el vermediği, otuz dokuzuncu şarkıyı okuduktan bir ay sonra ancak okumaya cesaret edebildiğim son şarkı... Gülümün artık solmaya başladığı, kokusunu bırakıp gideceği o acı, çok acı anın gelip çattığı; boncuk boncuk terlerken gülüm, kapıyı ölüm meleğinin çalmasıyla kalbime saplanan ağrı...
TEŞEKKÜR EDERİM İSKENDER PALA...