Kurdo!.....
kengî tê şiyar bibe,
ji xewnên,
par û pêr û do!.......
heta kengî tê binive
li ber awazên,
“Felekê çima te li me wakir“
û axînên bi şewat, bikşîne
Tiştên Kesnedî
Dema ku Kurdên Sasûn
Di hember Tirk de rabûn
Ew gernasê ser çiya
Pirê wan bûn eşqiya
Serê dijmin êşandin
Qayîş pê re kişandin
Jin Hene Jinkok Hene
cihan bûye zivistan
rê û biwar rawestan
berf û baran û bahoz
hawîr bûye terpetoz
çûk nikarin derkevin
teba nema dilivin
Ey Heval Robson!
Ey heval Robson dengbêjê cîhan
Paşmêrê selam zana û insan
Gernas û rênas, dijminê Dalas
Di ser ava re, di ser çiya re
Rengê te ê reş tê ber çavê me
Dengê te ê xweş xweş tê guhê me
Ev xebata te didî me hêrzan
Kêferata te didî me lerzan
Ev tevgera te ji bona insan
Pir jê ditirsin axa û dehqan
Xwedî sermiyan ji te ditirsin
Hemî xanedan ji
Evîna dil
Evîna dil, te dil kiriye birîndar
Bihara min, hemî zer bûn gul û dar
Me ew rojên ciwanî, dan bi tolik
Ketim heştê, ji nû ve bûm evîndar
Diran û çav dil pêk ve şikestin
û porê min spî bûye bi yek car
“Belkî hûn yeqîn nekin lê bi navê Xwedê xilaf di gotina min de tune ye, jixwe Xelo jî va li vir e, ew jî dizane. Pîştî ku ew bele bi serê min de hat, tu kesî bawer nedikir ku ez ê careke din li vî karê qaçaxçîtiyê vegerim. Ya rastî min jî di destpêkê de bawer nedikir. Bi zor û heft belan min wê carê kefen çirandibû û xwe bi xelasê xistibû. Jixwe lingê min jî çûbû, lê piştî ku lingê min rehet bû û du sal di ser wê bûyerê re derbas bûn, kurmê lêdana sînoran, dîsa di nava min de geş bû û zorî da min. Wê çaxê min fêm kir ku qaçaxçîtî jî weke tiryakê ye û yê ku bi elimêyê heta mirinê jî, nema dikare dev jê berde. Ez dibêm heta mirinê, lê yê we hûn heta ‘kuştinê’ fêm bikin. Va ez hatime heta vî emrî, heta îro min nedîtiye ku qaçaxçiyek bi emrê xwedê çûye ser dilovaniya xwe. Hemûçik ya di sînor de têne kuştin, yan jî ji kuştinê xeraptir li wan tê, bê dest û ling dimînin. Jixwe xelk hemû ji min re dibêjin, wile Emîno ku mirineke te hebe dê bi destê izraîlê van mayina be!”
Sayfa 17 - Aryen Yayınları
