Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
#yakutiler
#cihatburak ın daha önce Cardonlar kitabını okuyup çok sevmiştim. Bu kitap da kendisinin 1960-1992 yılları arasında kaleme aldığı öykülerinden oluşuyor. On yedi öykünün içinde yine çok güzel bir anlatım var.
Bu öykü seçkisi de yine toplumundan doğan kişi, mekan ve olay örgüleri ile çok güzel aktarılmış. Yazıldığı dönemin iklimini hissetmek mümkün. Yazarın yaşamından esintiler olması da gerçeklikle olan bağınızı artırıyor.
İnsan ilişkileri ve duygular kapsamında yazarın hayal dünyasının yansıttığı öyküleri okurken insan çok şey düşünüyor. Yaşadığı dönemi ve kendi duygu dünyasından ne çok güzel anlar çıkmış. Hem de Yakutiler, Yunus Nadi Yayınlanmamış Öykü Ödülü'nün de sahibi olmasıyla da adından söz ettiriyor.
Öykülerin içinde öyle cümleler var ki yaşama dair tespit niteliğinde. Tekrar tekrar okuduğum çok yeri oldu. Yazarın daha önce okuduğum öykü kitabı ile birlikte bu da sevdiklerim arasında yerini aldı.
#cardonlar
Öyküler...
Mimar-ressam #cihatburak ın 1940-1976 yılları arasında kaleme aldığı öykülerden oluşuyor. Ben kitabı okumadan önce daha önce görmediğim tablolarını inceledim. Müthiş gerçekten de hayran kaldım. Toplumu oluşturan unsurları, renklerle bir araya getirmedeki başarısı, öykülerine de yansımış diye düşünüyorum.
Özellikle kitaba ismini veren öyküyü çok sevdim. Diğer yandan bir kadının giydiği çorabın çizgisi üzerinden anlatılan duygular ile anlatıcının ne gördüğünün resmini zihninize tam olarak aktarıyor yazar. Hayal gücünü ne güzel yansıtmış öyküleriyle. Sanki fırça darbeleri bu kez kelimeleri olmuş, her biri ayrı tonda. Bir araya geldiklerinde ise duygu ve eylemleri ile birbirinden güzel öyküler oluşturmuşlar..
Kiminde bir evi, konağı ya da mahalleyi öyle güzel tasvir etmiş ki, sanki perdeyi aralasanız, tüm detaylarıyla karşınızda belirecek. Ayrıca yazıldığı dönemlere bakacak olursak o günlerde olmak çok güzeldi. Özellikle Göz öyküsünde anlatmaya çalıştıklarını çok sevdim.
Yakutiler, 1992 yılında Yunus Nadi Yayımlanmamış Öykü Ödülü’nün sahibi olmuştu. Bu kitap tıpkı 1981’de okurla buluşan Cardonlar gibi, Ferit Edgü’nün deyimiyle, “Burakça” bir dünyaya açılıyor.
“Duvar tepelerinde tarih öncesinden kalma yakutilerin kıvrandığı, melun kedilerin konağını-bahçesini kaybetmeye yüz tutmuş bir İstanbul’da devriye gezdiği, kahvelerde toplanan okumuş takımının bacaklarına sürtünerek dolaştığı bu âlemi, resimden ve mimariden de beslenen irkiltici bir
hey John ne yapıyon hacı sen ya? Fareler ve insanlarda ne kadar iyiydin. Acaba hayvan değişiminden mi etkilendin? Sen bence kemirgenlere geri dön ya. Mesela "cardonlar ve insanlar" diye bir kitap yazsaydın kitabın sonunda o cardonlar tüm ınsanları yeseydi falan. Olmamış bu kuzum olmamış ya. Köpekler sana göre değil. arkadaşlar okuyabileceğiniz (ki sonuna kadar dayanırmısınız bilemem) en kötü gezi kitabı olabilir. Cidden şaşırdım. Okuduğum yere kadar ki baya okudum sadece "şuraya gittik karavana misafir geldi konuştuk ettik sonra yola çıktık şu eyalete gittik yağmur yağdı karavana misafir geldi..." tarzı cümleler var. Gittiği yerlerle alakalı hiç-bir açıklama yok. Yolda başına gelen bir şey yok. Allah'ım sıfır aksiyon ya. Asla tavsiye etmiyorum.
