—Bu sonsuzluk, diye iç geçirdi.
—Veya gökyüzü, diye cevap verdi Ariel. Veya Gökkubbe.
—Veya evren, diye devam etti Cecilie.
— Veya kozmos, dedi Ariel ve ikisi de gülmeye başladılar.
— Veya uzay!
—Veya alem.
—Veya gerçeklik!
— Veya sadece dünya.
—Veya büyük bir bilmece, diye sonunda haykırdı Cecilie.
Ariel onaylamış bir şekilde başını salladı:
— Kimsesiz çocuğun çok ismi olur.
—“Kimsesiz çocuk” mu?
— Evet dedi. Sevilen çocukların çok ismi olmaz. Sokakta bulunan çocukların çok isim olur; merdivenlerde bulunanların, nereden geldiklerini tam bilmediklerimizin, boşlukta gezinenlerin.
— Bu sonsuzluk, diye tekrarladı Cecilie
-Adem ile Havva da birer yetişkindi ama.
Ariel başını salladı.
- Büyüdüler. İşte bu büyük bir hata oldu. Tanrı, Adem ile Havva'yı yarattığı zaman, onlar, Tanrı'nın yeni yarattığı büyük bir bahçenin içinde koşturan, ağaçlara tırmanan, küçük meraklı çocuklardı. İçinde çocuklar oynamadıkça büyük bir bahçenin sahibi olmanın ne yaran var ki.
-Doğru mu bu?
- Melekler yalan söylemez dedim ya.
- O halde devam et!
- ... Sonra yılan, onları, tanrının bilgi ağacından elma yemeye teşvik etti, işte o zaman büyümeye başladılar. Yedikçe büyüdüler. Böylelikle yavaş yavaş çocukluğun cennetinden kovuldular. Bu küçük afacanlar bilgiye o kadar açtılar ki sonunda kendilerini cennetin dışında buldular.
Cecilie hayretler içinde kalmıştı, Ariel ona hoşgörüyle baktı.
-Sen bu hikayeyi daha önce de duymuşsundur tabii.
Cecilie başını salladı.
- Adem ile Havva'nın cennetten kovulduklarını biliyordum ama çocukluk cennetinden kovulduklarını değil.
Sayfa 22Kitabı okudu
---Tanrı' nın aşağılık yılanı cenneten kovması ve adem ile havva' nın orada ebediyen o büyük bahçede oynamaları daha iyi olmaz mıydı?
Ariel boynunu büktü.
--- o kadar da kolay değil. Sizler etten ve kemikten yapıldığınız için , melekler gibi sonsuza dek yaşayamazsınız . Ama , Tanrı' nın yaradılış sırasında gönlü çocukların ölmelerine el vermedi. Bunun içinde büyümelerinin daha iyi olacağına karar verdi.
-- neden?
--- yaşlanıp bir sürü torunun olduktan sonra ve gözün kararıp başın dönmeye başladığında , üstelik yapacak başka bir işin de kalmayınca dünya ile vedalaşmak daha kolay olur da ondan.
Cecile onun bu söylediklerinden hiç etkilenmedi.
--- Bazen çocuklarda ölür ama , diye karşı çıktı Cecilie , bu bütünüyle saçma değil mi?
Sayfa 29Kitabı okudu
--- yetişkinler her şeye o kadar alışmışlar ki var olan hiçbir şeyin değişmeyeceğini sanıyorlar, diye belirtti Ariel. Bunun düşüncesi biraz komik tabii çünkü onlar bu dünyada kısa bir süre için ziyaretçiler.
-- tabii ya !
--- dünyadan bahsediyoruz cecilie! Sanki dünya bir sansasyon değilmiş gibi ! Belkide cennetten Tanrı belli aralıklarla büyük gazetelere bir ilan vermeli : " bütün dünyalılara önemle duyurulur ! Bu sadece bir söylenti değildir : DÜNYA BU ANDA BURADADIR."
Sayfa 28Kitabı okudu
