Furuğ o gece mutlu, hoşnut, neşeli ve dingindi. Odanın havasında o dinginlik kokusu elle tutulur gibiydi. O kokuyla sarhoştuk. Ve açık pencerelerden gelen bahar çiçeklerinin kokusuyla. Bir şey vardı bahçenin havasında, bir şey. Tenimize işliyordu bir şey. Ve içimizi güzelleştiriyordu.
Ayasofya
Fatih kumandasindaki Osmanli ordusunun hücumuyla 857 Cümadelâhire'sinin 20. ve 1453 Temmuz'u nun 12. günü İstanbul alınmış, Ayasofya kilisesi camiye çevrilip ilk cuma namazı orada kılınmıştı. Mihrâbı ile minberi ve sağ köşesindeki tuğla minare ile haremindeki medrese Fatih'indir.
Bu medrese bir katlı olarak inşâ edilmişti. İkinci Bayezid, ona
Celal Bahar
Farkindamisin
Farkında mısın?
Azar azar azalıyorsun.
Ya ben iyileşiyorum,
Ya da sen yaralarını azdırıyorsun.
Farkında mısın?
Ağır ağır bana benziyorsun.
Derin düşüncelere dalıyor,
Herkesle sohbeti kesiyorsun.
Demem o ki;
Sen de aşka düşüyorsun.
Hem benden kopuyor,
Hem de koptukça kayboluyorsun.
Yani azar azar azalıyorsun.
Hem bende,
Hem kendinde.
Ya sen!...
Diyorsun öyle değil mi?
Haklısın ama beni dert etme.
Çünkü;
Sen kalbime girdiğinden beri,
Ben diye biri kalmadı bende.
Bambaşka bir insan oldum,
Senin sayende.
İnsan da denmez ya,
Hadi neyse... 
Celal Bayar
Baharın ortalarında olmalıydı. Şimran bahçesi çiçeğe boğulmuştu. O ve birkaç yakın dost bir araya gelmiştik. Sohrab da aramızdaydı. Furuğ’un çok sevdiği bir dostuydu. Hepimizin. Konuşunca sadece şiir konuşurdu Sohrab, ya da susardı. Aramızda olması bile yeterdi bize. Sohrab’m bir yerde bulunmasıyla sanki tanımadığımız bir çiçeğin kokuşu yayılırdı
Sayfa 6 - Can YayınlarıKitabı okudu
İshak kuşu ötüyordu uzaklarda: Hak! Hak! Hak!..
Sesi bahar gecesinin derinliklerinde öylesine yumuşak süzülüyordu ki çiçekleri uyandırmıyordu bile.
Bu yaz bir başqa yazdır, bu yaz daha da xoşdur... Vay o qəlbə ki, boşdur!
Bu ilki bahar heç bir zaman görünməmiş olan ayrı bir bahar idi...
Sayfa 5Kitabı okudu
Onun dərdi üstünə dərd gəlmişdi. Yetim oölunun yeganə sevincini alıb aparırdılar. Misterin-qarətə,çapqına gələn,vağzalda məskən salan o boz adamın uşaqlarını əyləndirmək üçün aparırlar. O uşaqların hər şeyi vardı, ceyranı da olmalıdır. Baharın heç nəyi yoxdu,ceyranı da olmamalıdır. Onun çöldən tutduğu ovu da,dağların bəxş etdiyi ceyranı da saxlamağa haqqı yoxdur:çünki Bahar yetimdir, Bahar yoxsuldur, Bahar nökərdir,Bahar adamsızdır...
Bütün Alıntılar
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Önce hafiften bir rüzgâr esiyor;
Yavaş yavav sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık
Ağlar
