Dünya gerçekten küreselleşecekse, hukuk ve haklar konusunda öğrenilmiş her şeyi gözden geçirmek ve varolma direnciyle ayakta kalan tek tek insanların bu dirençten başka şey olmayan haklarını düşünmek ve kabullenmek gerekecektir.
Hali hazır duyulara bilinmedik başka duyular ya da bedensel özellikler eklenseydi ne olurdu?
Wigmor 1908'de İllnois Law Riview'de yayınladığı, 110 yazardan ve 377 ebedi eserden oluşan ikinci hukuk romanlar listesinin başında edebiyata üç önemli hukuki işlevi yakıştırır:
1- sıradan insanın hukuku alımlaması konusunda hukukçu bilgilendirmek;
2-hukukçunun dikkatine, somut uygulamaya, dolayısıyla da yasanın zorunlu evrimine dair bir bilinç sunmak;
3-hukukçuyu insan tabiatı konusunda eğitmek.
Sayfa 147Kitabı okudu
115 yıl önce bir hukukçunun hatırlattığı gibi: 1900'de John Henry Wigmore, özellikle avukatların uzmanlaşma denilen şu "kültürel tecrit" eğilimine tepki göstererek, onların ve yargıçların, gündelik okumaları içine günde en azından 20 sayfayla roman ve öyküyü dahil etmelerini önerdi.
Sayfa 147Kitabı okudu
Gerçeğin sert örtüsünü biraz kaldırmak, onu cesurca bozmak, çarpıtmak ve 'edebi' hale getirmek. Edebiyat biraz da bu değil midir zaten? (...) Edebiyat böyledir işte, aslında öğretmek değildir amacı; tam da bu yüzden daha çok öğrenir insan.
Sayfa 113Kitabı okudu
"Öteki yoksa toplum da yoktur"
(Alıntı: Bülent Somay, Bir Şeyler Eksik)
Sayfa 111Kitabı okudu