Peyami Safa, doğu-batı çatışmasını kişiler üzerinden sembolize ederek bir gönül macerasıyla da harmanlayarak sunmuş.
Kitapta otantik bir eski İstanbul havası var. Safa’nın edebi yetkinliği aşikar fakat böyle bir konu çok daha farklı değerlendirilebilirdi.
Örneğin diyalogların bu kadar az olması biraz sıkmış ve eski, pek bilinmeyen kelimelerin de çok fazla olması akıcılığı bozmuş.
Sonu itibariyle de biraz yavan, ani ve sıradan bir final olmakla beraber Neriman dışındaki karakterlerin özellikle Şinasi’nin yüzeysel ve pasif kalması romanın tekdüze olmasına sebep olmuş.
