Seçilmiş oldugunu sanıp , " sonuna kadar " diyen kalbin yalancı çıkışının kansız bıçaksız ölümüydü yaşadığı yalnızlık...
Kalp sonucun hüsran olacağı sinyallerini verdiğinde, neden onun sessiz çığlıklarına kulak tıkar da duymazdan gelir insan ?
Ona ilk bakışımdaki olumsuzlukların kuşkusunu ne çabuk unutmuştum...
Gönlünün götürdüğü yere git mi deselerdi bana ?
Başkalarının verdiği gönül adresinde olmanın yalnızlıkları mi şuan yaşadıklarım?
Neden bu kadar anlaşılmazsın? Kahrını büyütmezdim yüreğimde, keşke seni , daha önce gerçek yüzünle tanıyabilseydim ...
Uzak dur , günahı süsleyip durma ,
Özümdeki aşkı yoklayacaktım...
Yoluma tuzaklar kuranım olma ,
Secde güllerimi toplanacaktım...